در تابستان امسال با افزایش نرخ انواع محصولات فولادی روبه‌رو بودیم، موضوعی که سبب تحرک و گرمابخشی به این بازار پس از مدت‌ها سکون شده بود، گویی این رشد قیمت‌ها نیز دامن‌گیر انواع محصولات شده بود تا جانی تازه به بازار گرم انواع محصولات فولادی ببخشد. هرچند برخی معتقد و معترض بودند که از سوی تقاضای داخلی با تغییرات چندان روبه‌رو نبوده و این افزایش قیمت‌ها با توجه به رکود مسکن نمی‌تواند چندان منطقی به‌نظر برسد. 

البته کارشناسان و دست‌اندرکاران فولادی معتقدند در مدت چند سال گذشته قیمت‌ها به شکل دستوری پایین نگه داشته شده و این در حالی است که باید در بازار آزاد اجازه داده شود که قیمت‌های واقعی براساس عرضه و تقاضا در بازار جریان پیدا کنند، چراکه پایین نگه داشتن قیمت‌ها در میان‌مدت و با توجه به چند نرخی بودن ارز و واقعی نبودن نرخ آن، سبب زیان‌دهی فولادسازی خواهد شد. از سوی دیگر از این موضوع مهم نباید غافل شد که قیمت‌گذاری داخلی به پیروی از افزایش قیمت‌های جهانی روندی منطقی را طی کرده است و باوجود افزایش قیمت‌ها شاهد نزدیک شدن قیمت‌های داخلی به خارجی و واقعی آن شده‌ایم. از دیگر علت‌های افزایش نرخ در بازار فولاد می‌توان به کاهش واردات اشاره کرد. در نیمه نخست امسال هم شاهد افزایش تولید و هم افزایش صادرات و از سوی دیگر کاهش واردات انواع محصولات بوده‌ایم. البته یکی از دلایل کاهش واردات به هزینه‌های تمام‌شده محصولات فولادی بازمی‌گردد که بسیار بیشتر از هزینه‌های داخلی تمام می‌شود که مصرف‌کنندگان داخلی را به سمت محصولات داخلی سوق می‌دهد. جدا از دلایل افزایش قیمت‌های فولادی در نیمه نخست امسال که آیا روندی منطقی را طی کرده است یا خیر، باید به بازار این اجازه را داد که براساس عرضه و تقاضا قیمت‌های واقعی خود را بیابد و تثبیت کند.