امین آسیابان مدیر ارشد حوزه تولید فولاد اکسین معتقد است؛ یکی از مهمترین فاکتورها در تولید فولادهایی با ارزش افزوده بالا، بحث واردات و دیگری داشتن فولادسازی یا اسلب‌هایی است که برای مصارف خاص باشد. فولادسازان کشور ما عمدتا فولاد ساختمانی تولید می‌کنند به همین دلیل نبود مواد اولیه مورد نیاز در تولید محدودیت ایجاد میکند.
مشروح گفت‌وگوی ما با امین آسیابان مدیر ارشد حوزه تولید فولاد اکسین را در ادامه خواهید خواند:
آخرین وضعیت در فولاد اکسین به چه صورت است؟
برنامه تولید ما برای سال 1396، حدود 820 هزار تن محصول شامل گروه‌های مختلف فولادی است که تقربیا در این هدف‌گذاری 50 درصد فولادهایی باارزش افزوده بالا بوده که در این زمینه در 6 ماهه نخست سال، خوشبختانه 103 درصد از هدف تعیین‌شده، محقق شده و نسبت به سال گذشته رشد چشمگیری قابل‌مشاهده است. درواقع به برنامه سال 100 درصد دست پیدا کرده‌ایم. البته با توجه به اختلاف قیمت‌های بازار در بحث ورق‌هایی که ما و دیگر فولادسازها تولید می‌کنیم، مقداری مارجین قیمت اسلب و ورق کاهش پیدا کرد و قیمت‌ها به یکدیگر نزدیک شد. این موضوع باعث شد ما در مهر و آبان ماه تولید خود را کاهش دهیم.
ظرفیت تولید فولاد اکسین چه میزان است؟
ظرفیت تولید ما در سال، اگر اسلب مناسب و با میانگین وزن بالای 14 تن استفاده شود، 1 میلیون و 50 هزار تن است که این اسلب در کشور تنها از سوی فولاد مبارکه تولید می‌شود. البته این شرکت اسلبی را که ماکزیمم 23 تن نیاز داریم را تولید نمی‌کند، اما با استفاده از اسلب کل فولادسازهای کشور که شامل فولاد مبارکه، هرمزگان و خوزستان میانگین وزن اسلب به 8 تا 9 تن می‌رسد. با این میانگین وزنی اسلب، ظرفیت اسمی کارخانه که 700 هزار تن است محقق می‌شود. البته در 6 ماهه نخست 406 هزار تن تولید صورت گرفته که عدد بسیار خوبی برای ما است. درواقع ظرفیت تولید بستگی به ماده اولیه دارد که در اختیار قرار می‌گیرد.
فولاد اکسین برای ساخت فولادهای ساختمانی ایجاد نشده است، بلکه برای فولادهایی با ارزش افزوده احداث شده است. شما در 6 ماهه نخست سال چند درصد فولاد ساختمانی و فولادهایی با ارزش افزوده بالا تولید کرده‌اید؟
تقریبا 25 درصد تولید مربوط به فولادهایی با ارزش افزوده بالا بوده و 75 درصد فولادهای ساختمانی تولید شده است. این موضوع رضایت بخش نیست اما چند پارامتر در این میان وجود دارد که تولید را تحت تاثیر قرار می‌دهد. یکی از مهمترین آنها بحث واردات و دیگری داشتن فولادسازی یا اسلب‌هایی است که برای مصارف خاص باشد. فولادسازان کشور ما عمدتا فولاد ساختمانی تولید می‌کنند به همین دلیل نبود مواد اولیه مورد نیاز در تولید محدودیت ایجاد میکند. درنتیجه برای این موضوع هدف‌گذاری شده تا کارخانه فولادسازی ما با ظرفیت 1 میلیون و 200 هزار تن در سال احداث شود. کارهای مقدماتی برای این کارخانه انجام و مجوز احداث آن دریافت شده است. همچنین موضوع دیگر واردات است. چرا باید چنین فولادهایی را وارد کرد؟ به عنوان مثال چرا لوله‌های مورد نیاز برای پروژه انتقال گاز شرکت پالایشگاه‌های بیدبلند به میزان 40 هزار تن به ارزش بسیار بالا از یک شرکت آلمانی وارد شود درحالی که امکان ساخت آن در اکسین وجود دارد. از نظر کیفیتی تفاوتی با نمونه خارجی ندارد و توانمندی ما ثابت شده است؛ اما باز مشاهده می‌شود قراردادی برای واردات این لوله‌ها امضا می‌شود.
ظرفیت لو‌له‌سازان کشور در مجموع 700 هزار تن در سال است اما ظرفیت فولاد اکسین برای تولید ورق 1 میلیون و 50 هزار تن است که از این میزان می‌تواند نیاز لوله‌سازهای کشور را تامین کند البته در صورتی که مواد اولیه با قیمت رقابتی در اختیار قرار گیرد و کیفیت متناسب با نمونه خارجی باشد که خوشبختانه به همین صورت است. در برخی موارد مانند لوله‌های انتقال سیالات محیط ترش اسلبی که داخل کشور تولید می‌شود، پارامترهای فنی لازم را به طور 100 درصدی ندارد و ما برای تولید این محصول مجبور به استفاده از اسلب وارداتی هستیم به همین دلیل شرکت‌های خارجی چون ما را رقیب خود می‌دانند، قیمت مواد اولیه را به میزانی بالا می برند که به قیمت ورق نزدیک می‌شود. این موضوع تمایل لوله‌سازها به استفاده از محصول ما را کاهش می‌دهد. این موضوع باید با استفاده از سیاست‌های تعرفه واردات حل شود. انتظار داریم هرچه سریع‌تر این مشکلات حل شود هرچند وزارت صنعت، معدن و تجارت همکاری خوبی داشته و تعرفه فولادهای API را تا 20 درصد افزایش دادند، با این حال باز هم واردات انجام می‌شود. درنتیجه باید کارخانه فولادسازی خود را سریع‌تر انجام دهیم.
پیمانکار پروژه فولاد سازی کیست؟
هنوز پیمانکار آن مشخص نشده است و همچنان در شرف طی کردن برخی مسائل هستیم. البته با شرکت‌های مختلف مذاکره شده که یکی از آنها می‌تواند دانیلی باشد.
آیا بحث نوسازی در کارخانه مطرح است؟
فولاد اکسین خود کارخانه پیشرفته و مدرن دنیا است. کارخانه‌های فولاد هم ارتقاشان در سطح وسیع به صورت 1 ساله یا 2 ساله نیست که روزانه تغییراتی داشته باشند. تکنولوژی فولاد در دوره‌های زمانی طولانی ارتقا پیدا میکند. کارخانه ما نیز در برهه‌ای که صنایع فولادی دنیا ارتقا پیدا کردند، احداث شد و می‌تواند نیاز کشور در تولید محصولات خاص را پاسخگو باشد.