صنعت فولاد یکی از مهم‌ترین و تاثیر‌گذارترین صنایع در رشد و توسعه صنعتی هر کشور محسوب می‌شود. با توجه به اینکه این صنعت به‌عنوان یکی از صنایع بنیادی هر کشور بوده و در‌واقع یکی از معیارهای صنعتی شدن هر کشور به پیشرفت و توسعه صنعت فولاد وابسته است، بهبود و توسعه آن از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.
به گزارش استیل ایران به نقل از دنیای اقتصاد، در کشور ما اولین گام اساسی در جهت دستیابی به‌این صنعت در سال 1338 برداشته شد و در سند چشم‌انداز رسیدن به رقم 55 میلیون تن فولاد برآورد شد، گرچه با توجه به روند کند توسعه فولاد، این رقم به 44 میلیون تن تعدیل شد؛ اما ارائه آمار تولید فولاد و ظرفیت‌ها در صنعت فولاد از سوی دولتمردان نشان از توجه ویژه دولت به توسعه در این بخش دارد. نکته‌ای که در این بین مغفول مانده عدم توازن در صنعت فولاد است؛ به‌طوری‌که برای رسیدن به 44 میلیون تن برخی از ضرورت‌های این صنعت از جمله آب و زیر‌ساخت‌های حمل‌ونقلی کمتر دیده شده است.
این موضوع باعث شده تا در حال حاضر به شرایط فعلی برسیم که در بخش میانی زنجیره تولید فولاد، با کمبود برخی محصولات از‌جمله گندله و آهن اسفنجی مواجه هستیم. بخش ابتدایی و انتهایی این زنجیره با استقبال سرمایه‌گذاران همراه بوده و در این بخش شاهد حضور شرکت‌های بخش خصوصی هستیم.
به نظر می‌رسد تا زمانی که ساز و کار صحیح و اجرایی آن انجام نشود، در بخش‌های مغفول مانده زنجیره تولید فولاد سرمایه‌گذاری ورود نکند؛ چرا‌که از یکسو قیمت‌گذاری در بخش میانی تاکنون به‌صورت دستوری و دولتی بوده و از سوی دیگر برای صادرات گندله و آهن اسفنجی از سال 1381 عوارض صادرات وضع شده که این دو عامل مهم در از بین بردن انگیزه سرمایه‌گذاران نقش مهمی داشته است. از سویی سرمایه‌گذاری در این بخش پیچیده‌تر از حوزه کنسانتره و نوردی بوده و از همین رو دولت به‌منظور تشویق سرمایه‌گذاران باید به فکر استفاده از ابزار‌های تشویقی جدیدی باشد.