هم‌اکنون مدتی است که قیمت مصنوعات فولادی در بازار تهران و اغلب شهرستان‌ها در مسیر افت قرار دارد، هرچند که این روند کاهشی با فراز و فرودهای بسیاری رو به رو بوده است.
از طرف دیگر هر چه می‌گذرد در بازارهایی همچون شمش، قراضه، میلگرد و حتی ورق، شتاب کاهش قیمت‌ها محدود شده و اغلب تولیدکنندگان از اعلام افت نرخ در پیشنهادهای رسمی خود طفره می‌روند و کاهش قیمت‌ها را در زمان معامله و به صورت ارائه تخفیف هنگام فروش اعمال می‌کنند که در برخی اوقات حتی تا ۱۰ تومان در هر کیلوگرم و یا بیشتر محقق می‌شود.
این نرخ که تا نزدیک به یک درصد کاهش قیمت‌های واقعی را نشان می‌دهد به صراحت از عدم امکان کاهش رسمی قیمت‌ها حکایت دارد، زیرا تولیدکنندگان اصلی از یک سو تمایلی به عقب‌نشینی قیمتی ندارند و از سوی دیگر به دلیل ثبات نسبی و حتی جهت‌گیری افزایشی و ملایم بهای شمش، دیگر توان کاهش بیشتر نرخ‌ها را نداشته اما حاضر نیستند که مشتری خود را نیز از دست بدهند.
با توجه به تمام این موارد که در نهایت بازاری مبهم را ترسیم کرده است، انتظار اجرایی شدن برجام قوی‌تر از گذشته خودنمایی میکند که در کنار آن شکسته شدن کف روانی دلار سه هزار و 700 تومانی را شاهد هستیم که نشان می‌دهد بازار ارز نیز نگران برجام است.
با توجه به این موارد بازار فولاد پس از بازار ارز، بازار مسکن یا محصولات پتروشیمی یا مواد غذایی با ورود به یک فاز ابهام به استقبال برجام رفته، در شرایطی که مشخص نیست چه سرنوشتی در انتظار بازار فولاد خواهد بود.
با توجه به این موارد باید بازار فولاد را به چند بخش مختلف تقسیم کرد؛ زیرا هنوز قیمت تیرآهن یا کلاف امکان کاهش نرخ دارد ولی در بازار میلگرد به دلیل بالابودن نسبی بهای قراضه در کنار کاهش عرضه آن در روزهای سرد سال و افت تولیدات صنعتی یا احداث خانه‌های جدید در کنار تخریب واحدهای قدیمی و همچنین میل به افزایش قیمت‌ها در بازار شمش، شاید کاهش بیشتر قیمت میلگرد به صورت شدید و شتابان، دور از انتظار خواهد بود. باید منتظر ماند و دید که برجام چه به روز بازار فولاد می‌آورد.