اما در شرایطی که فولادسازان به واسطه رفع تحریم‌ها و همچنین برقراری مبادلات بانکی می‌توانند بار کمتری بر دوش خود احساس کنند، به نظر می‌رسد بسیاری از شرکت‌های خارجی که پیش از این برای ورود به زنجیره صنعت فولاد ایران اعلام آمادگی کرده بودند حالا شرایط را برای ورود خود به این بخش از اقتصاد ایران مهیا می‌بینند. صنعت فولاد ایران که در سال‌های پس از اعمال تحریم‌ها نتوانسته بود تکنولوژی تولید خود را ارتقا و از این طریق هزینه‌های تولید خود را با کاهش همراه کند، حالا می‌تواند به ورود برندهای معتبر صنایع فولادی به کشور امیدوار باشید. شرکت‌هایی مانند تیسن گروپ آلمان، پوسکو کره جنوبی، نیپن ژاپن، پولیزوس آلمان، شرکت چند ملیتی اتوتک نمونه‌هایی از جمله شرکت‌های خارجی هستند که حالا و با لغو تحریم‌ها برای ورود به صنایع بالادستی و پایین دستی فولاد ایران آمادگی دارند. ورود مجموعه‌ای از بهترین فولادسازان دنیا یکی از مهم‌ترین امتیازهای لغو تحریم‌ها برای صنعت فولاد است که مدیر نمایندگی رسمی اتوتک در ایران به آن اشاره میکند و می‌گوید:
به عقیده من مشکلات داخلی و جهانی صنعت فولاد شامل کاهش تقاضا و ریزش قیمت‌ها دست‌کم تا یک سال آینده فولادسازان ایرانی را درگیر خود خواهد کرد اما در کنار این دو مانع از بهترین حسنی که لغو تحریم‌ها برای صنعت فولاد دارد نمی‌توان چشم پوشید و آن چیزی نیست جز ورود تکنولوژی‌های روز دنیا به صنایع فولاد ایران که می‌تواند به کاهش مصرف آب، انرژی و مواردی از این دست منجر شده و هزینه تولید را با کاهش همراه کند. به عقیده هومان خواجه نصیر؛ تنها مشکلی که بر سر راه جذب سرمایه‌گذاران خارجی به کشور وجود دارد قوانین فعلی کشور در این زمینه است که می‌تواند سرمایه‌گذاران را برای ورود به ایران با تردید همراه کند.
او می‌گوید: به نظر می‌رسد همزمان با لغو تحریم‌ها بازنگری در برخی قوانین برای جذب سرمایه‌گذاران خارجی با در نظر گرفتن منافع ملی ضروری است؛ زیرا با وجود اتفاق مهمی مانند لغو تحریم‌ها چنانچه سرمایه‌گذار خارجی در فضای کسب و کار ایران احساس امنیت نداشته باشد، وارد ایران نخواهد شد و در صورت ورود نیز با نتیجه خوبی همراه نخواهد بود.
این کارشناس عقیده دارد حالا بهترین فرصت برای ورود قطب‌های فولادسازی دنیا به ایران است و فولادسازان می‌توانند با دست باز در انتخاب تکنولوژی تولید با خارجی‌ها وارد همکاری شوند و سطح تکنولوژی خود را از کشورهایی مانند چین، هند و روسیه به سطحی برتر ارتقا دهند؛ اما تمام اینها به تصمیم دولت برای بازنگری در قوانین و فراهم کردن فضایی استاندارد برای جذب سرمایه‌گذاران خارجی بستگی دارد. به این ترتیب به نظر می‌رسد با لغو تحریم‌ها و افزایش بودجه طرح‌های عمرانی، می‌توان به آینده بلندمدت صنعت فولاد خوش‌بین بود.
این خوش‌بینی در حالی در میان کارشناسان وجود دارد که از سویی چالش‌هایی مانند احتمال افزایش واردات با لغو تحریم‌ها و همچنین احتمال تخصیص نیافتن بودجه عمرانی مانند آنچه در سال جاری شاهد آن بودیم، نگرانی‌هایی ایجاد میکند. طرح‌های عمرانی کشور اگرچه در سال جاری بودجه‌ای 47 هزار میلیارد تومانی داشته‌اند؛ اما تا‌کنون چیزی نزدیک به 65 درصد از این رقم به طرح‌های عمرانی اختصاص نیافته است. با این وجود کارشناسان امیدوار هستند با منطقی‌تر شدن قیمت نفت در بودجه سال آینده نسبت به سال جاری (قیمت نفت در بودجه سال 95 روی 40 دلار بسته شده است حال آنکه این رقم برای بودجه سال جاری 53 دلار است) بودجه طرح‌های عمرانی فرصتی برای اجرا داشته باشند. با تمام این تفاسیر باید منتظر ماند و دید کورسوهایی از امید که در پی دو اتفاق لغو تحریم‌ها و افزایش اعتبار بودجه طرح‌های عمرانی سال آینده رخ داده است، شرایط بهتری برای صنعت فولاد در سال آینده رقم خواهد خورد؟