چند وقت است که صنعت فولاد با روزهای آشفته‌ای روبه‌رو شده است. روزهایی که پیش‌بینی نشده بود. یکی از عمده دلایلی که باعث شده صنعت فولاد در تمام کشورها با چالش مواجه شود حضور کشور چین است. این کشور با تولید انبوه و صادرات به کشورهای مختلف شرایطی فراهم کرد که بازار از محصولات فولادی اشباع شود. اگر چین چنین کاری را انجام نداده بود اکنون بازار این بخش در سرتاسر جهان در رکود به سر نمی‌برد. زمانی که میزان تولید جهانی فولاد از تقاضا بیش از دو برابر شود طبیعی است که قیمت‌ها هم به پایین‌ترین حد خود می‌رسید، لذا به غیر از رکودی که تولیدکنندگان محصولات فولادی شاهد آن هستند قیمت‌ها نیز به 42 سال پیش یعنی 1974 نزدیک شد.
این امر باعث شد خیلی از کشورها برای کاهش تولید برنامه‌ریزی کنند و این عقب نشینی منجر به حضور پررنگ‌تر چین شد، اما اکنون کشور چین به مرحله‌ای رسیده است که دیگر نمی‌تواند رویه گذشته خود را تغییر دهد از همین‌رو می‌خواهد از تولیدات خود بکاهد و بر قیمت‌ها بیفزاید. این نشان می‌دهد که بازار محصولات فولادی قرار است وارد فاز جدیدی شود، لذا تمام تولیدکنندگان باید به نحوی عمل کنند که مجدداً بتوانند سهمی از بازار جهانی بگیرند. اما توصیه نمی‌کنم که یکباره حجم تولید و میزان عرضه در سطح بازارهای جهانی افزایش پیدا کند.
بدین جهت همه کشورهای تولید‌کننده باید حرکت آهسته‌ای را شروع کنند. طبق پیش‌بینی‌های صورت گرفته در نیمه دوم سال میلادی خیلی از بخش‌ها از رکود خارج می‌شود و این نوید بخش آن است که میزان تقاضا برای خرید محصولات فولادی افزایش پیدا میکند، لذا می‌توان خوشبین بود که قیمت‌ها نیز در دوره‌ای کوتاه افزایش خواهد یافت.
به هر ترتیب یکی از کشورها که با سیاست‌های دامپینگی چین متحمل خسارت شد ایران بود. در حالی که ایران می‌توانست به کشورهای همسایه خود بخصوص عراق محصولات فولادی صادر کند، چین حتی به بازار ایران هم نفوذ کرد و طبق تحقیقات صورت گرفته ایران مجبور شد مانند سایر کشورها از حجم تولید خود بکاهد.
البته به غیر از حضور چینی‌ها در ایران، به دلیل کاهش جهانی قیمت نفت ایران با رکود عظیمی مواجه شد لذا موارد عنوان شده دست به دست هم داد تا تولیدکنندگان این بخش با دارا بودن انرژی و مواد اولیه ارزان قیمت نتوانند با چین مقابله کنند. حال معتقدم با عقب‌نشینی چین، ایران باید روند فعالیت خود را بازتعریف کند و به غیر از افزایش تولید، موضوع صادرات به کشورهای همسایه را دنبال کند.
ایران در زمینه تولید محصولات فولادی پتانسیل خوبی دارد و خوشبختانه در اکثر بخش‌ها پیشرفت‌های خوبی داشته است اما برای آنکه بتواند جایگاه خود را حفظ کند نیازمند استفاده از تکنولوژی‌های جدید است. بر این اساس با همکاری کشورهای صاحب تکنولوژی می‌تواند سهم خوبی از بازار جهانی را به دست آورد.