ریخته‌گری پیوسته مرسوم نورد در دهه ۱۹۵۰میلادی ابداع شد که دستخوش تغییرات مهمی در زمینه توسعه فنی، هزینه‌های تولید و قوانین جدید زیست‌محیطی شده است. نخستین کاربردهای ارسال مستقیم تختال‌های ریخته‌گری شده به نورد گرم در دهه ۱۹۷۰ تا ۱۹۸۰میلادی در ژاپن شناخته شد. استفاده اولیه از این فناوری، تمایل جهانی را به اتصال واحدهای ریخته‌گری و نورد به منظور کاهش مصرف انرژی با نگه‌داشتن دما در دمای ریخته‌گری افزایش داد. با جلوگیری از کاهش دما تا دمای محیط، بین فرآیند ریخته‌گری و شروع فرآیند حرارت‌دهی دوباره قبل از نورد، مصرف انرژی به نحو چشمگیری کاهش می‌یابد در نتیجه فناوری ریخته‌گری تختال نازک با سرعت بالا و نورد (TSCR) ابداع شد. نخستین نسل از این فناوری از کوره‌های تونلی به‌عنوان رابط بین ریخته‌گری تختال نازک و نورد گرم به منظور همگن‌سازی تختال نازک استفاده می‌کرد که در زمینه هزینه بالای اجرای کوره و طول زیاد آن معایبی داشت. دمای نورد مورد نیاز با استفاده از حرارت‌دهی دوباره یا همگن‌سازی به‌دست می‌آید و هزینه‌های به نسبت بالایی برای سرمایه‌گذاری ساخت دو یا تعداد بیشتری خطوط ریخته‌گری، کوره‌های تونلی طویل و پلنت‌های با ابعاد بالا با طول حدود ۵۰۰ متر از ملزومات این فناوری نیاز بود. از سوی دیگر اتصال مستقیم واحدهای ریخته‌گری و نورد برای حل مسائل فنی، اقتصادی و زیست‌محیطی ضروری بود. توسعه فرآیند تولید نورد تسمه هم گامی مهم برای رسیدن به فناوری « Endless TSCR » بود. این فناوری ارتباط مستقیم ریخته‌گری پیوسته و دستگاه پیش نورد است که در آن کوره تونلی با یک کوره القایی کوچک جایگزین شده و دستگاه پیش نورد با یک کوره به نام به استندهای پایانی نورد متصل می‌شود. فرآیند تولید تسمه پیوسته (ARVEDI ESP) نخستین و امروزه تنها نماینده فرآیند «تی‌اس‌سی‌آر» بی‌انتها بوده که در سال ۲۰۰۹میلادی به مرحله اجرا رسید.
الهام کردزاده
کارشناس فولاد
منبع:گسترش صمت