امروز شايد دورترين افراد از صنعت فولاد کشور نيز صداي رکود سنگين حاکم بر اين صنعت مادر را شنيده اند و بسياري از کارشناسان از آن به سخت ترين شرايط بازار آهن در طول ساليان اخير ياد مي کنند. کم فروغي اين بازار و گله گزاري فعالان آن حداقل چهار ساله است. دو سال اول به بهانه تحريم و دو سال دوم به بهانه رکود ضرر و زيان هاي قابل توجهي براي توليدکنندگان و بازرگانان اين بازار به وجود آمد.
شايد سوال ابتدايي که ذهن فعالان را درگير کرده، اين باشد که چه زماني عمر اين دوره رکود به پايان مي رسد؟
از منظر نگارنده اين سوال موجب پنهان ماندن ضعف هاي نگران کننده اي در اين صنعت بوده و بايد به اين مساله نگاه ويژه داشت.
سوال اساسي مي تواند اين باشد که آيا دليل اصلي اين رونق کم، زيان انباشته فعالان و ضعف در رقابت با توليدکنندگان بين المللي به رغم افزايش تعرفه واردات در ابتداي سال است يا صرفا ناشي از رکود است؟
در واقع آيا صرفا اين تحريم ها و رکود بوده که باعث شده طي اين 4 تا 5 سال عده زيادي از فعالان صنعت فولاد، چاره اي جز تعطيلي واحد توليدي يا بازرگاني خود نبينند يا دلايل ديگري را مي توان براي اين مهم برشمرد؟
به نظر مي رسد برخي از بازيگران اين صحنه، به دليل تورم بالاي سال هاي قبل، عادت به سود حاصل از تورم کرده و اصلاباور به امکان کسب سود ناشي از فروش عملياتي ندارند.
در شرايط تورم يک رقمي ، استراتژي ساخت و ساز و خريد و فروش مسکن به عنوان شغل دوم از طريق منابع مالي بانک ها ديگر پاسخگو نخواهد بود و اين فعالان بايد با به کارگيري شيوه هاي جديد توليد، بازاريابي و فروش وارد صحنه رقابت داخلي و خارجي شوند. آينده براي فعالاني که دارايي هاي ثابت غيرمولد داشته و دارايي هاي داراي ارزش افزوده ندارند و صد البته مطالبات مشکوک الوصول يا سوخت شده دارند، تصوير روشني ندارد. در شرايط امروز به دليل پايين بودن نرخ تورم از نرخ سود بانکي، اخذ وام براي تامين مالي توجيه اقتصادي نخواهد داشت و براي تامين مالي بايد روش هاي ارزان تر به کار گرفته شوند.
در کنار اين موارد مي توان ضعف در مديريت نيروي انساني بهره ور و متخصص، تفکر سنتي و منسوخ شده در سيستم فروش، نگاه توليد محور به جاي بازار محور و دانش کم مديران و صاحبان مشاغل در حوزه هاي اقتصادي، بازاريابي و مديريت را از عوامل حذف برخي از فعالان اين صنعت در سال هاي آتي دانست.
فعالاني که بايد براي بقا، نگاه جدي تر و علمي تري به فضاي کسب و کار در آينده داشته، برنامه ريزي براي سود ناشي از فروش عملياتي داشته و منتظر تورم هاي غير عادي براي کسب درآمد نباشند.اين برنامه ريزي با استفاده از روش هاي نوين علمي امکان پذير است که يکي از بهترين راهکارها ارتباط بيشتر دانشگاه و صنعت فولاد است.مقدمه اين ارتباط لزوم اصلاح نگرش و تفکر صاحبان مشاغل به آينده بازار آهن و فولاد کشور است. نگرشي که در آن فروش را چيزي نمي داند که شما دنبالش برويد، فروش را اتفاقي مي داند که زماني که شما غرق در خدمت به مشتري هستيد، رخ مي دهد.
پويا ردايي
مدرس دانشگاه
منبع:دنیای اقتصاد