اختلافات تجاری در صنعت فولاد چین در راستای افزایش صادرات آن در حال شدت گرفتن است. سال گذشته چین با 46 مورد پرونده بررسی‌های آنتی‌دامپینگ روبه‌رو بود،
در حالی که در سال 2014 تنها 19 مورد بوده است. در واقع صنعت فولاد چین متهم شده که مسوول مازاد ظرفیت تولید فولاد جهان نیز هست. بررسی‌ها نشان می‌دهند پرونده‌های مربوط به فولاد 9/ 46درصد از پرونده‌های آنتی‌دامپینگ کالای چینی در سال 2015 را از آن خود کرده و تحلیلگران علت این افزایش اختلافات را سرعت بالای صادرات فولاد چین می‌دانند.اغلب اروپا و آمریکا بیشترین پروندهای آنتی‌دامپینگ علیه چین را داشته‌اند ولی این‌بار هند، برزیل، ویتنام، مالزی و استرالیا و همچنین آلمان و آفریقای‌جنوبی نیز در جمع معترضان به صادرات ارزان‌قیمت فولاد این کشور حضور دارند.
سال 2015 چین 4/ 112 میلیون تن فولاد صادر کرد که برای اولین‌بار از 100 میلیون تن عبور کرد و موج جدیدی از پرونده‌های حمایتی کشورهای مختلف را برای مقابله با فولاد ارزان چینی در پی داشت. تولیدکنندگان چین با توجه به شرایطی که دولت‌های محلی برایشان ایجاد کرده به هیچ‌وجه در سرمایه‌گذاری که انجام می‌دهند نیاز به بازگشت سرمایه و حتی نشان دادن نرخ بازده قابل‌قبول هم ندارند و تنها چیزی که با این شرایط لازم دارند این است که شرکت را سرپا نگه دارند و این امر اصلی‌ترین دلیل منشأ دامپینگ چین است. پیش از این بهادر احرامیان در تحلیل دلایل دامپینگ چین به «دنیای اقتصاد» گفته دامپینگ در واقع یکی از مسائلی است که تمام کارشناسان بین‌المللی درخصوص این موضوع در حال بررسی هستند و صنعت فولاد دنیا را تحت‌تاثیر قرار داده است. واقعیت این است که دامپینگ با دادن یک نوع یارانه ممکن و میسر است و با توجه به حجم بزرگ صنعت فولاد چین در دامپینگ قطعا یک نوع یارانه بزرگی در این کار صورت می‌گیرد و همه این سوال‌ها این است که ببینیم تا چه زمانی این دامپینگ می‌تواند در بازار ایران ادامه پیدا کند. به گفته برخی از کارشناسان دو سه سال آینده آخرین زمانی است که دامپینگ می‌تواند در بازار ایران وجود داشته باشد و ادامه پیدا کند. دولت چین توان حمایت به این شکل در صنعت فولاد را ندارد و وقتی که به شرایط این کشور نگاه می‌کنیم می‌بینیم که گران‌ترین سنگ‌آهن‌های دنیا را خریداری میکند، قیمت برق در چین چندان ارزان نیست و حتی چین مجبور است که زغال‌سنگ را وارد کند و طبیعتا در این صورت یارانه آشکاری در این زمینه نخواهد گرفت و در نتیجه منشأ دامپینگ صنعت فولاد چین از آنجا صورت می‌گیرد که تولیدکنندگان فولاد چین در سرمایه‌گذاری که انجام می‌دهند نیاز به بازده درستی ندارند.به‌طور مثال اگر نرخ بهره در چین چهار یا پنج درصد باشد تولیدکنندگان چین با توجه به شرایطی که دولت‌های محلی برایشان ایجاد کرده به هیچ‌وجه در سرمایه‌گذاری که انجام می‌دهند نیاز به بازگشت سرمایه و حتی نشان نرخ بازده قابل‌قبول هم ندارند و تنها چیزی که با این شرایط لازم دارند این است که شرکت را سرپا نگه دارند و این امر اصلی‌ترین دلیل منشأ دامپینگ در چین است.