عضو هیات نمایندگان اتاق بازرگانی ایران معتقد است که امکان اصلاح با توجیه اقتصادی 7 طرح فولادی وجود ندارد زیرا این طرح ها دارای مشکلات زیرساختی ابتدایی است.
امیرحسین کاوه درباره اصلاح طرح های فولادی گفت: کشور ما دارای مزیت های مختلف صنعتی است که یکی از این صنایع، فولاد است. خوشبختانه در کشور ما به دلیل وجود معادن سنگ آهن متعدد با ذخائر پیش بینی شده بیش از 5 میلیارد تن، سوخت و منابع انسانی متخصص ،و تکنولوژی بومی و تقاضای بالای در صنعت فولاد نسبت به رقبا دارای مزیت هستیم.
وی افزود: از طرفی طبق سند 1404 ایران باید به قطب اول علمی، فن آوری و اقتصادی در منطقه تبدیل شود که یکی از عوامل مهم در این زمینه صادرات غیر نفتی است که ما با توجه به ارزش افزوده ی بالای محصولات تکمیلی فولاد می توانیم این محصول را یکی از الویت های اصلی خود قرار دهیم. اما تا به امروز هر زمانی که بحث افق 1404 و تولید 55 میلیون تنی فولاد مطرح می شود، این دل نگرانی وجود دارد که آیا توان رسیدن به این عددوجو دارد یا خیر؟
کاوه در ادامه با اشاره به اینکه از این ظرفیت 55 میلیون تنی حدود نیمی از آن باید صادر شود، گفت: متاسفانه فعلا با شرایط و امکانات در اختیار موجود فعلی امکان تحقق این ظرفت روی کاغذ امکان پذیر است و به مرحله عمل که برسد بسیار دور از اهداف است.
به گفته ی دبیر سندیکای تولیدکنندگان لوله و پروفیل فولادی کشور یکی از مباحث مهم در بروز اینگونه مشکلات، نبود "برنامه توسعه صنعتی مناسب" است. از سال ۱۳۸۲ تاکنون، سه بار استراتژی توسعه صنعتی در سه دولت، به جریان افتاده اما هیچ کار عملی در این زمینه صورت نگرفته است و بیشتر در کتابخانه وزارت صنایع این نوشته ها خاک می خورد.
متاسفانه دولت های ما براساس سلایق خود و خواست های منطقه ای عمل کرده اند که نمونه بارز آن جانمایی 7 طرح فولادی است در نقاط مشکل دار است که توجیه فنی و اقتصادی ندارد و صنعت فولاد که صنعتی، آب بر است، در مناطق خشک و بی آب احداث شده است.
در ادامه خبرنگار گفت یکی از مدیران وزارت صنایع بیان کرده ایرادات طرح ها رفع شده و در حال تکمیل آن تا پایان سال هستیم و نظر شما برای راه حل مشکلات این 7 طرح فولادی چیست : که دبیر این سندیکای تخصصی فولادی گفت ؛ به نظر من طرح های فولادی موجود با توجه به مشکلات زیر بنایی باید تغییر کلی پیدا کند و از ابتدای طرح تا پایان آن مجدد مورد بررسی قرار گیرد و اگر توجیه پذیر بود طرح فعالیت کند. و سپردن آن با وضع موجود به بخش خصوصی فرافکنی و یک کار اشتباه دیگر است و باید اگر کسی خریدار این طرحها می باشد مشکلات آن را واقع گرایانه توضیح داد و بگوییم که بعد از واگذاری باید هر روز بدنبال مشکلات لاینحل یا بسیار سخت آن باشد.
عضو هیات نمایندگان اتاق بازرگانی ایران در پاسخ به خبرنگار که پرسید چه مشکلاتی این طرحها را زمین گیر کرده است با تاکید بر اینکه موانع بسیاری برای حل مشکلات این طرح ها وجود دارد، در این برنامه زنده پاسخ داد: متاسفانه زیرساخت ابتدایی این طرح ها مشکل دارد به عنوان مثال استفاده از آب چاه یا آّب های زیرزمینی، یا انتقال اب لوله کشی که پر هزینه است راهکار مناسبی برای حل مشکلات این طرح ها نیست. نبود دسترسی ریلی یا جاده ای مناسب و دوری از خطوط گاز و ظرفیت غیر اقتصادی و موارد دیگری که با وجود این شرایط نه تنها تولیدات این طرح ها سودآور نیست بلکه سرجمع پر هزینه و زیان آور هم خواهد بود.
وی سرمنشا وجود چنین مشکلاتی در صنعت فولاد را عدم وجود یک متولی مشخص در این صنعت فولاد عنوان کرد و افزود: در صنعت فولاد ما متولی مشخصی وجود ندارد و معلوم نیست شرکت ملی فولاد یا ایمیدرو و یا چیزی شبه ستاد فولاد و یا معاون معدنی یا معاون صنایع فلزی و یا ستاد اقتصاد مقاومتی سکاندار صنعت فولاد هستند یا نه! و این باعث شده تا شاهد بروز چنین مشکلاتی باشیم که بر اساس سلیقه محوری و یا خود محوری تصمیمات بعضا سیاسی یا منطقه ای اتخاذ می شود .
کاوه تصریح کرد اصلاح این طرح ها به راحتی انجام نخواهد شد و شاهد سیاست گذاری و تصمیم گیری های نادرست در دولت گذشته و ادامه آن در این دولت هستیم. و شاید طرحهای توسعه ای فولاد هم که در چند ماه گذشته در فولاد مبارکه یا ذوب آهن شاهد آن بودیم با توجه به اینکه در اصفهان و پشت سد زاینده رود آبی حتی برای شرب هم نمانده کاری با چشم انداز درستی نباشد.
وی گفت : قطعا یک معاون وزیر یا مدیرکل هم نمی تواند ادعای حل و اصلاح مشکلات صنعت فولاد را داشته باشد. و باید با توجه به منافع ملی و دید طولانی مدت مسایل بصورت ملی بررسی و حل شود.