میزان سرانه مصرف فولاد در هر کشور می‌تواند یکی از نشانه‌های رشد اقتصادی و رونق تلقی شود، چراکه مصرف فولاد در بخش‌های مختلف چون ساخت‌وساز، پروژه‌های عمرانی و بخش‌هایی چون خودروسازی و... می‌تواند گویای این مطلب باشد که ساخت و تولید روی غلتک رونق است و در بلندمدت نیز گویای توسعه‌یافتگی یک کشور به‌شمار می‌رود. از این‌رو به‌طور کلی سرانه مصرف فولاد در کشورهای صنعتی و همچنین کشورهای در حال توسعه که رشد اقتصادی مناسبی دارند، بالاتر از میانگین سایر کشورها اعلام می‌شود. کشورهایی مانند امریکا، کانادا، آلمان، ژاپن، کره‌جنوبی و سوئد جزو کشورهایی به‌شمار می‌روند که بیش از یک دهه مصرف سرانه بالای هزار کیلوگرم را برای خود به ثبت رسانده‌اند. چین و ترکیه نیز در سال‌های گذشته توانسته‌اند میانگین مصرف خود را به حدود ۵۰۰ کیلوگرم در سال برسانند. در حال حاضر در کشور ما سرانه مصرف فولاد حدود ۲۲۰ تا ۲۳۰ کیلوگرم و میانگین سرانه جهانی بالای ۳۰۰ کیلوگرم اعلام شده است. البته میانگین این سرانه برای کشورهای صنعتی به حدود ۱۰۰۰ کیلوگرم نیز می‌رسد. از این‌رو برای رسیدن به میانگین جهانی فاصله چندانی نداریم، اما برای رسیدن به سرانه مصرف کشورهای صنعتی راه طولانی در پیش داریم. البته صنعت استراتژیک فولاد به‌عنوان نیروی محرکه اقتصادی همواره توجه سرمایه‌گذاران، فعالان اقتصادی و تصمیم‌گیران فولادی در کشور بوده و با ترسیم تولید ۵۵میلیون تنی در افق سال ۱۴۰۴ و با اجرای طرح‌های فولادی متعدد در کشور در پی ایجاد ظرفیت‌های بیشتر فولادی در کشور هستیم. اما موضوع قابل توجه در این بین توجه به میزان مصرف و ایجاد ظرفیت‌های بیشتر برای مصرف فولاد است. چراکه در زمان رونق و رشد جی‌دی‌پی و رسیدن به رشد ۸درصدی اقتصادی می‌توان سرانه مصرف فولاد کشور را به ۳۵۰ تا ۴۰۰ کیلوگرم افزایش داد. اما رونق و به دنبال آن رشد و توسعه دو روی مهم دارد، یک روی سکه افزایش میزان تولید و روی دیگر آن افزایش تقاضا خواهد بود. رونق فولاد به معنای افزایش تولید و همچنین به معنای افزایش مصرف آن در بلندمدت می‌تواند نشانی از توسعه‌یافتگی باشد.