مهندس سید رسول خلیفه سلطانی، دبیر انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران اظهار داشت: فولاد یک مسئله زیست محیطی است. این در حالی است که در کشور به گونه ای جا افتاده که فولاد قاتل آب است درصورتی که این طور نیست و اگر با یک نگرش رو به آینده به آن نگاه کنیم، فولاد نه تنها قاتل آب و محیط زیست نیست بلکه می تواند تولیدکننده آب، حیات بخش و دوست زیست محیط باشد.
وی تشریح کرد: فرض کنید کارخانه های فولادسازی و نورد به کنار دریا منتقل شوند، می دانیم که از هر یک از این فرآیندها یک گاز خروجی بدست می آید که دارای دمای بالایی است. اگر این گاز خروجی به مبدل حرارتی انتقال یابد می توان از آن برق استهصال کرد و گاز خروجی از این مرحله نیز برای آب شیرین کن و تولید آب آماده است. پس فولاد می تواند ایجاد کننده فضای زیست باشد.
خلیفه سلطانی افزود: پلنت های فولادی می توانند به کنار آب و مناطق ساحلی نظیر جاسک تا مکران منتقل شوند و در این نوار تقریبا ۵۰ کیلومتری در ۵۰۰ کیلومتری که به اندازه یک کشور گسترش دارد می توان برای مثال پنج کارخانه فولادی احداث کرد و با استفاده از شیرین کردن آب دریا از فرایند تولید فولاد، می توان کشاورزی را در این منطقه توسعه داد و حیات نسل های جدید را تضمیم کرد. پس فولاد می تواند ایجاد فضای زیست کند و تهدیدها را به فرصت تبدیل کند.
وی افزود: وقتی می خواهیم به بهره وری بپردازیم، دیگر نباید به سراغ مسائلی برویم که همگی خسته از گفتن و شنیدن آن هستیم و اگر به مفاهیم بهره وری به خوبی پی ببریم شاهد زیرو رو شدن اندیشه ها و رویکردها خواهیم بود ولی مطمئن باشیم که دولت با یک برنامه ریزی صحیح می تواند صنعت فولادی بهره ور ایجاد کند که تضمین کننده اشتغال در کشور است.