Background Color:
 
Background Pattern:
Reset
جستجو
اخبار
نام‌و‌نشان‌های فولادی راهی بازارهای جهانی
 

نام‌و‌نشان‌های فولادی راهی بازارهای جهانی

یکشنبه، 26 شهریور 1396 | Article Rating

در دنیای رقابتی امروز، داشتن یک نام تجاری (برند) انتخاب نیست، بلکه ضرورتی اجتناب‌ناپذیر است که برای تصرف بازارهای بیشتر به‌ویژه در سطح بین‌المللی امری حیاتی به‌شمار می‌رود. از این‌رو است که جهان در تسخیر نام‌های تجاری است.

فولاد نیز از این قاعده مستثنی نیست و باتوجه به ظرفیت‌های ایجادشده در داخل کشور از یک‌سو و ظرفیت محدود داخلی برای مصرف از سوی دیگر، راهیابی به بازارهای جهانی و ماندگاری در این بازار با نام‌ و نشان تجاری است که ممکن خواهد شد.

نشان (برند) فولادسازان در داخل و خارج از کشور
یکی از موضوع‌هایی که نام تجاری یک محصول را تحت تاثیر قرار می‌دهد، بهای آن است. در این‌باره بابک نظری، مدیر بهره‌برداری و عضو هیات‌مدیره چدن‌سازان اصفهان اظهار کرد: اگر بهای فولاد در بازار ایران را پیگیری کنیم مشاهده خواهید کرد که نشان‌‌هایی (برندهایی) مانند ذوب آهن اصفهان یا فولاد کویر کاشان به‌دلیل نشانی که دارند در بازار با بهای بیشتری به فروش می‌رسند. برای مثال میلگرد A۴ که در بازار ارائه می‌شود در این شرکت به مراتب کیلویی ۲۵ تا ۳۰ تومان بهای بیشتری دارد.
نظری در ادامه خاطرنشان کرد: در بازار شمش نیز اگر به تولید برخی شرکت‌های خصوصی نگاه داشته باشیم تفاوت قیمتی تا ۴۰ تومان را شاهد خواهیم بود که تنها به‌دلیل نام تجاری‌شان شاهد این تفاوت قیمتی هستیم.
وی در ادامه یادآور شد: مشتری‌ها هرچند ممکن است برای بار نخست محصولی با قیمت پایین‌تر را ترجیح دهند، اما با خریدهای مختلف متوجه خواهند شد که اگر بابت محصول باکیفیت بهای بیشتری پرداخت کنند، ارزش آن را خواهد داشت.
برای مثال واحدی که شمش کوره‌های القایی مصرف می‌کند برای رسیدن به بهترین محصول از تمامی تولیدکنندگان خرید انجام می‌دهد و این محصولات مختلف را آزمایش می‌کند. درنهایت متوجه خواهد شد که محصولات بی‌نام و نشان ضایعات بیشتری دارد از این‌رو ترجیح می‌دهد محصولات باکیفیت و نشان (برند) بهتر با بهای بالاتری خریداری کند.
نظری در پاسخ به این پرسش که در ابعاد جهانی تا چه اندازه شرکت‌های داخلی قادر شده‌اند فولاد ایرانی را به‌عنوان یک نشان(برند) مطرح کنند، گفت: برخی واحدهای فولادسازی در کشور مانند فولاد مبارکه قادر شده‌اند به‌ویژه در سطح منطقه نام و نشان خود را به‌خوبی مطرح کنند و یک نشان (برند) شناخته شده است. به‌گونه‌ای که برخی از واحدهای تامین‌کننده غلتک در منطقه هرجایی که بخواهند در خارج از کشور بازاریابی کنند مدعی می‌شوند شرکت فولاد مبارکه مشتری آنهاست و از آنجا که شرکت فولاد مبارکه شرکت مطرحی است برای آنها هم قابل قبول خواهد بود که شرکت‌های تامین‌کننده آنها هم می‌تواند شرکت قدرتمندی باشد.
وی در پاسخ به این پرسش که چه عواملی در مطرح شدن یک نشان(برند) می‌تواند تاثیرگذار باشد، گفت: یکی از مهم‌ترین عوامل تاثیرگذار در مطرح شدن یک نام تجاری در مرحله نخست کیفیت است. البته در مراحل بعدی نیز تعهد در زمان تحویل و نحوه پرداخت و دریافت‌ها نیز به‌نوبه خود تاثیرگذار هستند. البته برخی شرکت‌ها نیز برای مطرح کردن نام تجاری خود خدمات و گزینه‌های خوبی ارائه می‌کنند. نظری در پاسخ به این پرسش که در صنایع پایین‌دستی فولاد نام تجاری تا چه اندازه تاثیرگذار است، گفت: در صنایع پایین‌دستی فولاد نام تجاری تاثیر بیشتری خواهد داشت، چراکه این صنایع پایین‌دستی هستند که تعیین‌کننده ظرفیت، راندمان و کیفیت تولیدکننده به‌شمار می‌روند مانند شرکت‌هایی که لوازم یدکی یا فروآلیاژ تهیه می‌کنند. این شرکت‌ها برای تهیه مواد اولیه خود فهرستی از تولیدکنندگان برتر را در اولویت قرار می‌دهند. وی در پایان تاکید کرد: صنایع پایین‌دستی در فولاد نیاز به نشان‌سازی (برندسازی) بیشتر دارد، چراکه رقابت در این حوزه بیشتر است.

عوامل محدودکننده نشان(برند)
البته برخی از عوامل می‌توانند نام تجاری را تحت شعاع خود قرار دهند. درباره اهمیت نام تجاری و عوامل محدودکننده آن محمدرضا بنی‌اسدی مدیرعامل گروه صنایع فولاد صبح پارسیان در گفت‌وگو با صمت عنوان کرد: برخی نام‌های تجاری در بازار شناخته‌شده‌تر است و بهتر از دیگر نشان‌ها (برندها) به‌فروش می‌رسند، برای مثال میلگرد ذوب اصفهان یک محصول شناخته‌شده است که تاحدی هم بهای آن بیشتر است.
 اما موضوع این است که تولیدکنندگان دیگر نیز با همین قدرت وارد رقابت شده‌اند و رقابت تنگاتنگی در حال شکل گرفتن است. بنی‌اسدی در ادامه خاطرنشان کرد: موضوعی که تا حدی نام تجاری را تحت‌شعاع خود قرار می‌دهد، موضوع حمل‌ونقل و هزینه‌های آن است. چراکه موضوع حمل‌ونقل در فروش سهم مهمی دارد. برای مثال اگر شمش را با کیلویی ۷۰ تومان حمل کنیم به‌صرفه نخواهد بود و ترجیح می‌دهیم محصولی که به ما نزدیک‌تر است خریداری کنیم. وی در پاسخ به این پرسش که نام تجاری فولاد در بازارهای صادراتی چه جایگاهی دارد، گفت: برخی فولادساز‌ها در ایران مانند فولاد مبارکه، خوزستان، هرمزگان و ذوب‌آهن در سطح منطقه مطرح هستند و توانسته‌اند به وضعیت مناسبی در بازار صادراتی برسند.
 اما درزمینه محصول نهایی کشورهای همسایه هزینه‌های حمل را در نظر می‌گیرند. برای مثال کشوری مانند عراق از شرق کشور ما درخواست محصول نخواهد کرد.

کفیت نشان (برند) فولاد ایرانی را با حفظ آن تداوم ببخشیم
برخی کارشناسان معتقدند با کسب اعتباری برای نام تجاری فولاد ایران در سطح بین‌المللی باید به حفظ کیفیت این نام و نشان خوب تداوم ببخشیم. در این‌باره بهمن تجلی‌زاده معاون فروش و بازاریابی شرکت فولاد خوزستان معتقد است: اگرچه برخی از شرکت‌های ایرانی با نشان‌سازی(برندسازی) به اعتبار جهانی دست یافته‌اند اما نکته قابل‌توجه این است که به دلیل پایین‌بودن قیمت داخلی تولید فولاد درمقایسه با قیمت صادرات جهانی، برخی از تولیدکنندگان داخلی که ظرفیت‌های پایینی دارند و به‌تازگی آغاز به‌کار کرده‌اند، تنها با هدف کسب بهره اقتصادی، آن‌هم به‌صورت مقطعی از این اختلاف قیمت داخلی و بازار جهانی استفاده می‌کنند که می‌توانند در آینده آسیب جدی به نشان‌سازی (برندسازی) و اعتبار جهانی شرکت‌های مطرح وارد آورند.
به گزارش چیلان تجلی‌زاده ادامه داد: بنابراین نیاز است سازمان‌های رسمی و غیررسمی ازجمله انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران تلاش بیشتری درباره مسئله کیفیت فولاد داشته باشند. به این صورت که در درجه نخست بر کیفیت محصولات این تولیدکنند‌گان کنترل مناسب و نظارت دقیقی داشته باشند و در گام بعدی مانع تولید، صادرات و حتی فروش داخلی محصولات بی‌کیفیت تولیدکنندگان نامرغوب شوند.
 در این صورت از کاربرد فولادهای نامرغوب در ساختمان‌سازی و درنتیجه خسارت‌های جانی و مالی ناشی از آن در کشور جلوگیری می‌شود. در این صورت همچنان رتبه و نام تجاری فولاد ایران در بازار حفظ می‌شود که در کنار آن کیفیت و استانداردهای لازم برای تولید فولاد داخلی نیز افزایش می‌یابد و تولیدکنندگان نیز ملزم به اجرای استانداردهای داخلی و بین‌المللی خواهند بود.

فولاد نیز از این قاعده مستثنی نیست و باتوجه به ظرفیت‌های ایجادشده در داخل کشور از یک‌سو و ظرفیت محدود داخلی برای مصرف از سوی دیگر، راهیابی به بازارهای جهانی و ماندگاری در این بازار با نام‌ و نشان تجاری است که ممکن خواهد شد.

نشان (برند) فولادسازان در داخل و خارج از کشور
یکی از موضوع‌هایی که نام تجاری یک محصول را تحت تاثیر قرار می‌دهد، بهای آن است. در این‌باره بابک نظری، مدیر بهره‌برداری و عضو هیات‌مدیره چدن‌سازان اصفهان اظهار کرد: اگر بهای فولاد در بازار ایران را پیگیری کنیم مشاهده خواهید کرد که نشان‌‌هایی (برندهایی) مانند ذوب آهن اصفهان یا فولاد کویر کاشان به‌دلیل نشانی که دارند در بازار با بهای بیشتری به فروش می‌رسند. برای مثال میلگرد A۴ که در بازار ارائه می‌شود در این شرکت به مراتب کیلویی ۲۵ تا ۳۰ تومان بهای بیشتری دارد.
نظری در ادامه خاطرنشان کرد: در بازار شمش نیز اگر به تولید برخی شرکت‌های خصوصی نگاه داشته باشیم تفاوت قیمتی تا ۴۰ تومان را شاهد خواهیم بود که تنها به‌دلیل نام تجاری‌شان شاهد این تفاوت قیمتی هستیم.
وی در ادامه یادآور شد: مشتری‌ها هرچند ممکن است برای بار نخست محصولی با قیمت پایین‌تر را ترجیح دهند، اما با خریدهای مختلف متوجه خواهند شد که اگر بابت محصول باکیفیت بهای بیشتری پرداخت کنند، ارزش آن را خواهد داشت.
برای مثال واحدی که شمش کوره‌های القایی مصرف می‌کند برای رسیدن به بهترین محصول از تمامی تولیدکنندگان خرید انجام می‌دهد و این محصولات مختلف را آزمایش می‌کند. درنهایت متوجه خواهد شد که محصولات بی‌نام و نشان ضایعات بیشتری دارد از این‌رو ترجیح می‌دهد محصولات باکیفیت و نشان (برند) بهتر با بهای بالاتری خریداری کند.
نظری در پاسخ به این پرسش که در ابعاد جهانی تا چه اندازه شرکت‌های داخلی قادر شده‌اند فولاد ایرانی را به‌عنوان یک نشان(برند) مطرح کنند، گفت: برخی واحدهای فولادسازی در کشور مانند فولاد مبارکه قادر شده‌اند به‌ویژه در سطح منطقه نام و نشان خود را به‌خوبی مطرح کنند و یک نشان (برند) شناخته شده است. به‌گونه‌ای که برخی از واحدهای تامین‌کننده غلتک در منطقه هرجایی که بخواهند در خارج از کشور بازاریابی کنند مدعی می‌شوند شرکت فولاد مبارکه مشتری آنهاست و از آنجا که شرکت فولاد مبارکه شرکت مطرحی است برای آنها هم قابل قبول خواهد بود که شرکت‌های تامین‌کننده آنها هم می‌تواند شرکت قدرتمندی باشد.
وی در پاسخ به این پرسش که چه عواملی در مطرح شدن یک نشان(برند) می‌تواند تاثیرگذار باشد، گفت: یکی از مهم‌ترین عوامل تاثیرگذار در مطرح شدن یک نام تجاری در مرحله نخست کیفیت است. البته در مراحل بعدی نیز تعهد در زمان تحویل و نحوه پرداخت و دریافت‌ها نیز به‌نوبه خود تاثیرگذار هستند. البته برخی شرکت‌ها نیز برای مطرح کردن نام تجاری خود خدمات و گزینه‌های خوبی ارائه می‌کنند. نظری در پاسخ به این پرسش که در صنایع پایین‌دستی فولاد نام تجاری تا چه اندازه تاثیرگذار است، گفت: در صنایع پایین‌دستی فولاد نام تجاری تاثیر بیشتری خواهد داشت، چراکه این صنایع پایین‌دستی هستند که تعیین‌کننده ظرفیت، راندمان و کیفیت تولیدکننده به‌شمار می‌روند مانند شرکت‌هایی که لوازم یدکی یا فروآلیاژ تهیه می‌کنند. این شرکت‌ها برای تهیه مواد اولیه خود فهرستی از تولیدکنندگان برتر را در اولویت قرار می‌دهند. وی در پایان تاکید کرد: صنایع پایین‌دستی در فولاد نیاز به نشان‌سازی (برندسازی) بیشتر دارد، چراکه رقابت در این حوزه بیشتر است.

عوامل محدودکننده نشان(برند)
البته برخی از عوامل می‌توانند نام تجاری را تحت شعاع خود قرار دهند. درباره اهمیت نام تجاری و عوامل محدودکننده آن محمدرضا بنی‌اسدی مدیرعامل گروه صنایع فولاد صبح پارسیان در گفت‌وگو با صمت عنوان کرد: برخی نام‌های تجاری در بازار شناخته‌شده‌تر است و بهتر از دیگر نشان‌ها (برندها) به‌فروش می‌رسند، برای مثال میلگرد ذوب اصفهان یک محصول شناخته‌شده است که تاحدی هم بهای آن بیشتر است.
 اما موضوع این است که تولیدکنندگان دیگر نیز با همین قدرت وارد رقابت شده‌اند و رقابت تنگاتنگی در حال شکل گرفتن است. بنی‌اسدی در ادامه خاطرنشان کرد: موضوعی که تا حدی نام تجاری را تحت‌شعاع خود قرار می‌دهد، موضوع حمل‌ونقل و هزینه‌های آن است. چراکه موضوع حمل‌ونقل در فروش سهم مهمی دارد. برای مثال اگر شمش را با کیلویی ۷۰ تومان حمل کنیم به‌صرفه نخواهد بود و ترجیح می‌دهیم محصولی که به ما نزدیک‌تر است خریداری کنیم. وی در پاسخ به این پرسش که نام تجاری فولاد در بازارهای صادراتی چه جایگاهی دارد، گفت: برخی فولادساز‌ها در ایران مانند فولاد مبارکه، خوزستان، هرمزگان و ذوب‌آهن در سطح منطقه مطرح هستند و توانسته‌اند به وضعیت مناسبی در بازار صادراتی برسند.
 اما درزمینه محصول نهایی کشورهای همسایه هزینه‌های حمل را در نظر می‌گیرند. برای مثال کشوری مانند عراق از شرق کشور ما درخواست محصول نخواهد کرد.

کفیت نشان (برند) فولاد ایرانی را با حفظ آن تداوم ببخشیم
برخی کارشناسان معتقدند با کسب اعتباری برای نام تجاری فولاد ایران در سطح بین‌المللی باید به حفظ کیفیت این نام و نشان خوب تداوم ببخشیم. در این‌باره بهمن تجلی‌زاده معاون فروش و بازاریابی شرکت فولاد خوزستان معتقد است: اگرچه برخی از شرکت‌های ایرانی با نشان‌سازی(برندسازی) به اعتبار جهانی دست یافته‌اند اما نکته قابل‌توجه این است که به دلیل پایین‌بودن قیمت داخلی تولید فولاد درمقایسه با قیمت صادرات جهانی، برخی از تولیدکنندگان داخلی که ظرفیت‌های پایینی دارند و به‌تازگی آغاز به‌کار کرده‌اند، تنها با هدف کسب بهره اقتصادی، آن‌هم به‌صورت مقطعی از این اختلاف قیمت داخلی و بازار جهانی استفاده می‌کنند که می‌توانند در آینده آسیب جدی به نشان‌سازی (برندسازی) و اعتبار جهانی شرکت‌های مطرح وارد آورند.
به گزارش چیلان تجلی‌زاده ادامه داد: بنابراین نیاز است سازمان‌های رسمی و غیررسمی ازجمله انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران تلاش بیشتری درباره مسئله کیفیت فولاد داشته باشند. به این صورت که در درجه نخست بر کیفیت محصولات این تولیدکنند‌گان کنترل مناسب و نظارت دقیقی داشته باشند و در گام بعدی مانع تولید، صادرات و حتی فروش داخلی محصولات بی‌کیفیت تولیدکنندگان نامرغوب شوند.
 در این صورت از کاربرد فولادهای نامرغوب در ساختمان‌سازی و درنتیجه خسارت‌های جانی و مالی ناشی از آن در کشور جلوگیری می‌شود. در این صورت همچنان رتبه و نام تجاری فولاد ایران در بازار حفظ می‌شود که در کنار آن کیفیت و استانداردهای لازم برای تولید فولاد داخلی نیز افزایش می‌یابد و تولیدکنندگان نیز ملزم به اجرای استانداردهای داخلی و بین‌المللی خواهند بود.

تصاویر
  • نام‌و‌نشان‌های فولادی راهی بازارهای جهانی
ثبت امتیاز
اشتراک گذاری
نظر جدید

تصویر امنیتی
کد امنیتی را وارد نمایید:

آخرین خبرها