رایزن بازرگانی، صنعتی و معدنی ایران در عراق گفت: بودجه عمرانی سال جاری عراق 30 میلیارد دلار تخمین زده می شود و با توجه به مزیت های تولید فولاد در ایران و نیاز طرح های عمرانی عراق به این محصولات به نظر می رسد تولیدکنندگان ایرانی باید نگاه ویژه ای به بازار این کشور داشته و برای دستیابی به میزان معقولی از سهم بازار برنامه ریزی داشته باشند.
ابراهیم رضازاده با اشاره به این که دولت عراق امسال و سال آینده برنامه گسترده برای طرح های عمرانی و توسعه بخش صنعت در دستور کار دارد، بیان کرد: 30 میلیارد دلار بودجه عمرانی عراق برای سال جاری در نظر گرفته شده است و این یعنی نیاز به مصالح ساختمانی و فولاد، لذا برای استفاده از این بازار باید تولیدکنندگان حضور فوری و جدی در بازار عراق داشته باشند.
وی گفت: این امر را می توان با ثبت شرکت، ایجاد دفتر، انبار، نمایشگاه، تیم بازاریابی، تبلیغات، فروش اعتباری با استفاده از تسهیلات صندوق ضمانت و بانک توسعه صادرات ایران، تشکیل کنسرسیوم محقق کرد.
وی در ادامه افزود: در حال حاضر یکی از بزرگترین تامین کنندگان فولاد عراق ایران محسوب می شود، در این بازار اوکراین، ترکیه، چین و هند نیز رقیب کشورمان محسوب می شوند.
رایزن بازرگانی، صنعتی و معدنی ایران در عراق ضمن اشاره به مزیت فولادسازان ایرانی نسبت به دیگر رقبای خارجی عنوان کرد: وجود منابع غنی سنگ آهن، نزدیکی جغرافیایی که باعث کاهش هزینه حمل می شود و وجود انرژی ارزان قیمت مهمترین مزایای فولاد ایران برای ورود به بازار عراق در مقایسه با رقباء است.
رضازاده در ادامه افزود: خوشبختانه مسوولین به فروش خام سنگ آهن دید مثبتی ندارند و درصدد جایگزینی خام فروشی با تقویت تولید فولاد هستند و به همین دلیل استفاده حداکثری از سنگ آهن موجود در کشور برای تولید، مزایایی چون ارزآوری ناشی از ارزش افزوده بیشتر، اشتغال داخلی و تحرک صنایع وابسته را بدنبال خواهد داشت.
وی افزود: از طرفی باعث بالا رفتن قیمت تمام شده کالای رقبا خواهد شد که به نوبه خود افزایش صادرات را در پی خواهد داشت. از سوی دیگر خروج ارز ناشی از واردات فولاد را نیز کاهش خواهد داد.
رضازاده در ادامه اظهار کرد: سنگین بودن فولاد باعث می شود هزینه حمل بر قیمت تمام شده آن اثر زیادی داشته باشد،لذا نزدیکی جغرافیایی می تواند در کاهش قیمت آن تاثیر مثبت داشته باشد، از این رو کشور عراق مقصد صادراتی مناسبی برای کالاهای حجیم و سنگین به شمار می رود.
رایزن بازرگانی، صنعتی و معدنی ایران در عراق ضمن درخواست از دولت برای تسهیل صادرات محصولات فولادی ایران به بازار عراق گفت: دولت باید تدبیری برای تسهیل صادرات بیندیشد، نه اینکه تصمیمی برای محدود کردن صادرات داشته باشد.
وی تصریح کرد: همین که محدودیت ایجاد نکند کافی است و دولت از یک سو یارانه میدهد و از سوی دیگر برای اینکه این یارانه از کشور خارج نشود و سود آن به کشور برسد، مجبور است صادرات کالای تولیدی را محدود یا ممنوع کند، در حالی که به مراحل جدیدی از آزاد سازی اقتصادی رسیده ایم، ممنوعیت ها مفهومی ندارد.
وی تاکید کرد: باید در نظر داشت دستیابی به مشتریانی که بعد از ممنوعیت ها از دست داده ایم، خیلی سخت خواهد بود، زیرا آن مشتریان دیگر به ما اطمینان کافی نخواهند داشت و مشتریان جدید نیز از این موضوع که ممکن است ممنوعیت جدیدی وضع شود و یا تعرفه ای به صادرات وضع شود که فروشنده نتواند به وعده خود عمل کند و یا قیمت بیشتری را طلب کند، می ترسند. وی گفت: این ضرورت وجودذ دارد که دولت بجای ممنوعیت یا محدودیت صادرات، بدنبال تامین مازاد نیاز داخلی از طریق واردات باشد، بسیاری از کشورها پیشرفته از این روش استفاده می کنند. یعنی در عین حال که صادرکننده یک کالا هستند واردکننده آن نیز هستند.
رضا زاده افزود: تجارت بین الملل مانند آبی است که راهش را پیدا میکند، دولت باید این جویی که توسط بخش خصوصی ایجاد شده است را، پاک نگهدارد و خاشاک سر راه آنرا بردارد و جریان آب را تسهیل کند، نه اینکه خودش سدی بر روی این آب بزند و سنگ و مانعی بر سر راه این آب ایجاد کند.
وی گفت: بخش خصوصی هم نباید توقع داشته باشد که دولت برایش زنجیره تامین را اصلاح یا کامل کند و در این مثال برایش آبیاری قطره ای ایجاد کند، به صراحت بگویم دولت توان کافی برای دخالت در تمام حلقه های زنجیره تامین و یا اختصاص یارانه خاصی را ندارد، اگر هم این کار را بکند مجبور است برای هرز نرفتن آن محدودیت هایی ایجاد کند مثلا جلوی صادرات آنرا بگیرد که خود به خود آن یارانه را بی تاثیر می کند.
وی افزود: دولت همیشه از متخصصین بخش خصوصی و تحت پوشش خواسته است که مشکلات را شناسایی و راهکارهای رفع آنها را بدهند. مطمئن باشید اگر راهکار بدهند دولت بررسی میکند و در صورتی که به این نتیجه برسد که منافع اجرای آن به همه خواهد رسید آنرا اجرا خواهد کرد.
رضازاده افزود:دولت باید حمایت از چند قشر را که گاها منافع آنها ظاهرا در تضاد با هم هست را هماهنگ کند. به طور مثال مصرف کنندگان قیمت پایین و کیفیت بالا را میخواهند، تولید کنندگان قیمت بالاتر و سود بیشتر را می پسندند.
وی گفت: دانشگاه های ما در این عرصه خیلی موثر میتوانند باشند زیرا آشتی دادن دانشگاه و صنعت، جهت دادن به پژوهشها و پایان نامه ها و تجاری سازی اختراعات از نیازهای فوری کشورمان است که باید فکری جدی در مورد آن بشود. صنعت گران به طرف تامین هزینه تحقیقات دانشگاه ها باشند و از آنها نتیجه را طلب کنند.
وی افزود: درغیر این صورت در بلند مدت از چرخه رقابت خارج خواهیم شد، چون دیگر نه کیفیت لازم و نه قیمت مناسب را نسبت به رقبای پیشرو نمیتوانیم ارائه دهیم و خود به خود تولیدات ما مشتری نخواهد داشت و این در مورد تمام صنایع صدق می کند. وی گفت: فرصت زیادی هم نداریم، این هشدار جدی است، اگر وقت را تلف کنیم دیگر نمیتوانیم جبران کنیم.