مدتی است بازار فولاد کشور به‌علت کاهش بودجه‌های عمرانی و افت ساخت و سازهای مردمی وارد رکود شده است.
کاهش قیمت فروش محصول نهایی (به‌ویژه میلگرد و تیرآهن) کارخانه‌های نورد را با مشکلات فراوانی مواجه ساخته تا جایی که کارخانه‌های نوردی در شرف تعطیلی قرار گرفته‌اند.
در شرایطی که قیمت هر کیلوگرم شمش وارداتی بیش از 1700 تومان و مشابه داخلی آن به طور متوسط 1542 تومان در بورس کالا است، نمی‌توان با قیمت فروش 1650 تومانی میلگرد و تیرآهن در بورس کالا، کرایه حمل را پوشش داد چه برسد به تامین ضایعات، دستمزد کارگر، مالیات، برق، آب و گاز. ولی این تنها بخشی از مشکل است که در بهترین حالت باعث توقف تولید کارخانه‌های نوردی و بیکاری چند هزار کارگر می‌شود. اما مشکل بزرگ‌تری صنعت فولاد را تهدید میکند و آن تمایل کارخانه‌های نوردی به تهیه شمش ارزان با صرف نظر کردن از کیفیت است.
میلگردهای غیراستانداردی که حتی تصاویر مربوط به شکسته شدن آنها در حین عملیات ساختمانی نیز در رسانه‌ها منتشر شده است. این اتفاق اگر در حین عملیات ساختمانی مشخص نشود، امکان آن وجود دارد که با توجه به زلزله‌خیز بودن ایران در زمان زلزله باعث تلفات سنگینی شود.
متاسفانه سازمان‌های نظارتی در گستره تولید و مصرف محصولات فولادی، حضور جدی ندارند و این موضوع بیشتر جنبه تشریفاتی پیدا کرده است.
از تصمیم‌گیران بخش‌های اقتصادی درخواست می‌شود برای تسریع در خروج از رکود و ایجاد رونق اقتصادی، از نظر‌ها و راهکار‌های متخصصان و اعضای انجمن‌ها و تشکل‌های تخصصی نیز بهره گیرند.
همچنین لازم است تا مجریان طرح‌ها با دقت بیشتری محصولات فولادی را انتخاب کرده و این انتظار می‌رود تا نشریات تخصصی برای مطلع کردن مردم نسبت به اهمیت به کیفیت تلاش بیشتری کنند تا بلکه بتوان از وقوع این فاجعه ممانعت کرد و مصرف‌کنندگان محصولات فولادی را نسبت به عواقب آن آشنا ساخت.