هميشه و در همه جاي دنيا تشكل‌هاي صنعتي يا عمومي در راه اعتلاي اعضا و همصنفان خود عمل مي‌كنند. اين موضوع مهمي است كه مسوولان اصناف يا انجمن‌ها هم عادلانه تصميم بگيرند و هم عالمانه. چنين فرآيندي نيازمند به‌كار بردن زمان مناسب، آشنايي كامل با مشكلات اعضا و همينطور پيگيري مداوم است كه اميدواريم در كشور ما نيز شرايط به همين منوال باشد. در همين خصوص در تاريخ 26 خرداد ماه 1394 در ضميمه روزنامه «دنياي اقتصاد» صحبت‌هايی از قول رئيس محترم انجمن توليدكنندگان فولاد ايران به چاپ رسيده كه موجب تعجب بسياري از توليدكنندگان فولاد نهايي (ميلگرد و محصولات ساختماني ديگر) شده است. انجمن توليدكنندگان فولاد ايران تشكلي است كه در برابر تمام فولادسازان ايراني مسوول است و باید در جهت رفع مشكلات اين صنعت صادقانه و بدون در نظر گرفتن منفعت گروهي خاص و به‌طور موثر تلاش کند. رئيس محترم انجمن توليدكنندگان فولاد ايران در اين مصاحبه از فعاليت در راستاي افزايش تعرفه بر فولادهاي وارداتي سخن گفته و اشاره میکند كه طرح مورد نظر ايشان (انجمن توليدكنندگان فولاد ايران ) بر اين اساس است:
«40 درصد تعرفه براي محصولات فولادي تخت و 30 درصد براي ميلگرد و 25 درصد براي شمش و.... »
طرح وضع تعرفه 40 درصد بر واردات محصولات تخت كه محصول مياني محسوب می‌شود و 30 درصد براي ميلگرد و تيرآهن كه به معناي واقعي محصول نهايي هستند و توسط مصرف كننده نهايي نیز مورد استفاده قرار مي‌گيرند کمی تامل برانگیز است. آيا توليد و صادرات ميلگرد در دنيا بيشتر است يا ورق؟ توليد بيش از 8 ميليون تن ميلگرد و 5/ 1 ميليون تن ورق در منطقه خاورميانه (به‌جز ايران ) نشان‌دهنده سختي كار براي خيل كارخانجات توليد‌كننده ميلگرد و تير آهن داخلی در مقايسه با توليدكنندگان ورق نيست؟ آيا 30 درصد تعرفه روی واردات میلگرد و تیرآهن مي‌تواند خيل انبوه كارخانجات تعطيل شده يا در حال تعطيل شدن كشور را نجات دهد؟ به‌نظر مي‌رسد چنين پيشنهادي باید با نگاه واقعي‌تر و در نظر گرفتن تمام كارخانجات فولاد كشور بیان شود و شايد تعرفه بيش از صد در صد براي جلوگيري از واردات محصولات فولادي به كشور تنها راهي است كه بخشي از مشكلات توليدكنندگان را التيام خواهد بخشيد، زيرا محصولاتي كه با قيمت پايين‌تر از محصولات داخلي كشور عرضه شود، به‌طور حتم از كيفيت ناچيزي برخوردارند (در فولاد ايران توليدكنندگان از سنگ‌آهني استفاده مي‌كنند كه با وجود كاهش قيمت‌هاي جهاني باز هم ارزانتر از سنگ‌آهن مصرفي در دنيا است و همچنين گاز و ديگر انرژي‌ها نيز با قيمت بسيار كمتري از ساير فولادسازان جهان در اختيار توليدكنندگان ايران قرار مي‌گيرد و دستمزد نيز در ايران پايين‌تر از ساير توليدكنندگان بزرگ دنياست.)
مهدي سرلك
كارشناس بازار فولاد و مواد اوليه
منبع:دنیای اقتصاد