به گزارش استیل ایران، محمد اتابک، مدیر عامل هلدینگ صنایع معدنی کاوه پارس راجع به ظرفیت‌های اقتصادی و تولیدی کشور گفت: کشور ما از جمله کشورهای غنی از منظر منابع و معادن خدادادی میباشد به گونهای که بیش از 7/2 میلیارد تن ذخایر قطعی سنگ آهن در کشور شناسایی شده که درحدود 5/1 درصد از کل ذخایر سنگآهن دنیا را تشکیل میدهد و با وجود منابع غني گاز طبيعي با ظرفيت بيش از 5/33 تريليون متر مكعب که در حدود 18 درصد از کل ذخایر کشف شده گاز طبيعي جهان است و همچنین موقعیت ممتاز جغرافیایی و دسترسی به آب های آزاد و در اختیار داشتن سرمایه انسانی متعهد، مجرب و با کیفیت و کمیت خوب، دارای مزیت ها و پتانسیل های بالقوه فراوانی در توسعه صنعت فولاد به عنوان یکی از صنایع مادر و موتور محرک سایر صنایع و از نهاده های زیرساختی وپایه ای برای ایجاد تأسیسات زیربنایی کشور میباشد.
اتابک در ادامه درباره اهمیت صنایع فلزی گفت: با توجه به اینکه سهم ارزش افزوده "تولید محصولات آهنی و فولادی" معادل 12 درصد میباشد، لذا اهمیت و نقش آهن و فولاد در اقتصاد ایران انکار ناپذیر است. بنابراین لازم است برنامه ها و اهداف جامعی برای این صنعت استراتژیک و مهم کشور با حساسیت و عقلانیت و به دور از بخشی نگری و در نظر گرفتن مولفه های کلان اقتصادی و اجتماعی کشور و در مسیر تحقق اهداف سند توسعه 20 ساله کشور طراحی وبه عنوان نقشه راهی در جهت توسعه صحیح آن به سازمانها، مجموعه های اقتصادی وسرمایه گذاران ارائه و تحت نظارت دولت اجرا شود.
این عضو جدید اتاق بازرگانی در پاسخ به این سوال که دغدغه اصلی سرمایه گذاران این بخش چیست، اعلام کرد:یکی از دغدغه های اصلی سرمایه گذاران این بخش، عدم بهره گیری از ظرفیت کامل طرح ها و کارخانجات ایجاد شده می باشد به طوری که هم اکنون با وجود ظرفیت تولید حداقل 22میلیون تن فولاد خام، در سال 93 این مقدار 16.8 میلیون تن بوده است که عمده دلایل آن را میتوان در دو امر جستجو کرد، اول عدم توازن مناسب در طول زنجیره ارزش فولاد که گاهاً در برخی حلقه های آن کمبود و در برخی نیز مازاد وجود دارد و دوم عدم برنامه ریزی جهت بازاریابی مناسب و همچنین صادرات به کشورهای هدف است که در این مقوله عدم مکانیابی مناسب و علمی برخی مجتمع ها و کارخانجات نیز مزید بر علت شده است. مکان یابی مناسب کارخانجات از جنبه های نزدیکی به مواد اولیه و منابع مناسب برای تأمین زیرساخت های آب، برق و حمل و نقل مورد نیاز اهمیت بسیاری دارد.
اتابک همچنین در خصوص چشم‌انداز فولاد در سال جاری اظهار داشت: وضعیت این صنعت در سال 94 به مراتب نسبت به سال قبل حساس تر میباشد، زیرا با توجه به وضعیت اقتصادی دنیا و منطقه خطر دامپینگ فولاد چین به کشور و حتی کشورهای همسایه نیز وجود دارد و در این برهه لازم است از بلایی که در سال های اخیر دامپینگ چین در صنایع مختلف و از همه مهمتر پوشاک بر سرتولیدکننده های داخلی آورده است غافل نشویم. در اواخر دهه 70، در کشور ایالات متحده امریکا برای جلوگیری از دامپینگ فولاد کشورهای جنوب شرق آسیا و به خصوص کره جنوبی، مکانیسمی تحت عنوان "شلیک قیمت" در برابر واردات فولاد اتخاذ کردند که با چنین مکانیسمی هزینه فولادی که به آمریکا وارد میشد باید پایین‌تر ازکمترین هزینه تولیدکنندگان داخلی میبود و چنانچه دامپینگ کشف میشد، دولت آمریکا یک معافیت مالیاتی برای تولیدکنندگان داخلی صنعت فولاد در نظر می‌گرفت و با این کار باعث میشد که قیمت فولاد وارداتی مساوی با پایین‌ترین هزینه تولید در داخل کشور شود که این خود به تنهایی میتوانست عامل بازدارنده برای واردات بیرویه حتی بدون بالابردن تعرفههای واردات باشد. اگر به این موضوع از زاویه ای متفاوت تر نیز بنگریم،متوجه خواهیم شد که حتی با فرض اینکه در این حالت حمایتی از تولیدکننده های داخلی صورت نگیرد و با دامپینگ خارجی، رکود در بازار اتفاق بیفتد و خود به خود سهم بازارتولیدکننده های داخلی کاهش یافته و در نتیجه زیان ده شوند، در آن صورت نیز مالیاتی به دولت داده نخواهد شد.
این عضو انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران در مصاحبه با نشریه تخصصی انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران (چیلان) نیزاذعان کرد: در سال گذشته علیرغم تلاش های فراوان تلاش گران و تولیدکنندگان این صنعت، کاهش واردات فولاد خام و محصولات آن به میزان حدود 29 درصد و افزایش صادرات به میزان 89 درصد نسبت به سال 92 نیز نمیتواند کافی باشد. زیرا با توجه به سند توسعه 1404 و ظرفیت صادراتی بالقوه این صنعت، باید به مقدار 14 میلیون تن صادرات در سال دست یابیم که در سال گذشته این مقدار به میزان 9/2 میلیون تن بوده است که نیاز است با اندیشه تدابیر لازم برای شناسایی بازارهای صادراتی مناسب و از همه مهمتر توسعه زیرساخت های لجستیکی، حمل و نقل و همچنین تسهیل در انجام معاملات بینالمللی بانکی، ایجاد ارتباطات لازم بین المللی برای کاهش تعرفه های صادراتی به برخی کشورها و در نظر گرفتن برخی مزایا و جوایز صادراتی، طرحی برای توسعه آن ارائه نماییم.