تجار فولاد چینی در زمان رونق اقتصادی دوران خوشی داشتند. آسمان خراش های جدید احداث شده و در سراسر کشور پروژه های ساخت و ساز مسکن رونق داشته و طرح های زیربنایی متعددی در کشور احداث می شد که تمامی این پروژه ها نیازمند فولاد بود.
صنایع چین از ریخته گری ها و پیمانکاران ساختمانی در بهترین شرایط قرار داشتند. در سال های 2004 تا 2010 صنعت فولاد چین بسیار شکوفا بود و همه تجار فولاد در آن سال ها سود خوبی بدست آوردند.
اما از سال 2011 که اقتصاد چین رو به رکود رفت، تجار فولاد این کشور نیز شدیداً ضربه خوردند چون بازار مستغلات با رکود مواجه شد و قیمت فولاد نیز کاهش یافت و شرایط از آن زمان تاکنون وخیم تر شده است.
شرکت های تجاری فولادی نتوانستد با کاهش قیمت فولاد مقابله کنند و بسیاری از آنان دچار بحران و ورشکستگی شدند.
از سال 2012 به بعد از تعداد تجار فولاد چین کاسته شد و حدوداً به نصف رسید.
شرایط در شانگهای که یکی از مراکز عمده داد و ستد فولاد در چین محسوب می شود، بدتر است و حدود 70 درصد تجار فولاد آن، این صنعت را رها کردند.
طبق گزارش انجمن آهن و فولاد چین (CISA) در جمعه گذشته، در 5 ماه اول سال2016 از میزان درآمد شرکت های فولادی بزرگ بیش از 16 درصد کاسته شده است.
یکی از تجار می گوید در سال 2005 برای تجارت فولاد به شانگهای آمدم و در سال بعد از آن هم موفق بودم و 3.22 میلیون دلار سود کردم و تا پایان سال2007 توانستم دو ویلا در شهر بخرم.
وی گفت: داد و ستد فولاد در آن سال ها در شانگهای بسیار سودآور بوده و تعداد تجار فولاد نیز زیاد بود و اگر فردی می خواست در بازار فولاد چین دفتری اجاره کند باید حداقل یکسال منتظر می ماند.
در سال 2012 که روند رشد اقتصادی کند شد تقاضا برای فولاد نیز کاهش پیدا کرد و بسیاری از تجار داخلی فولاد اقدام به کاهش قیمت های خود کردند و این شرایط منجر به سقوط قیمت ها در بازار فولاد شد به طوری که قیمت میلگرد ساختمانی از 3721 یوآن در هر تن در سال 2008 به 1900 یوآن در هر تن در سال 2015 سقوط کرد.
به گزارش استیل ایران به نقل از معدن24، تحلیلگران می گویند، سال 2015 شرایط بدتری نسبت به سال 2014 دارد. آنها معتقدند که سقوط بازار مستغلات در چین عمده ترین دلیل سقوط قیمت فولاد بوده و با وجود آنکه برخی از بخش ها نظیر حمل و نقل و صنایع زیربنایی نیز نیازمند فولاد هستند اما تقاضا برای فولاد در این بخش ها کمتر از صنعت ساختمانی است.
زمانی که بازار مستغلات در چین دچار رکود شد اثرات آن بر روی تجارت فولاد تقریباً مرگبار بود.
با توجه به کاهش هرچه بیشتر تقاضا برای فولاد، بسیاری از شرکت های فولادسازی ورشکست شدند. در برخی از کارخانه های فولادسازی چین تا 20 هزار نفر مشغول بکار بودند اما در حال حاضر به 4 هزار نفر تقلیل یافته و تعدیل نیروی شدیدی داشته اند.
بسیاری از بازارهای فولاد تعطیل شده و از تعداد فولادسازی ها نیز کاسته می شود و تعدادی از کارخانه هایی هم که بسته نشده اند، عملاً کارگران یا کارکنان آنها کار خاصی برای انجام ندارند.
در حال حاضر مشکلات تأمین منابع مالی هم وجود دارد و اگر وامی هم گرفته شود کفاف راه اندازی دوباره شرکت را نمی دهد.
بانک ها دیگر به تجار فولاد وام نمی دهند چون وضع بازار فولاد خراب است و فقط تجار خوش حساب و قدیمی می توانند از بانک ها وام بگیرند.
در دو ماه اخیر نیز بسیاری از تجار فولاد تغییر شغل داده اند ولی برخی از تحلیلگران می گویند تجار نباید چندان به آینده بدبین باشند.
تحلیلگران می گویند، با توجه به این که بسیاری از شرکتها بسته شده اند، صنعت فولاد با توان رقابت پذیری کمتری مواجه شده و دولت فرصت هایی را در سال جاری برای این صنعت ایجاد کرده است و آن جهانگرائی شرکت های چینی مانند خرید و ادغام در سطح قاره و جهانی است.