در سال‌های اخیر بارها در مورد آلاینده بودن صنعت فولادسازی در دنیا صحبت شده است و حتی در برخی از کشورهای دنیا مانند چین از تعطیلی صنعت فولادسازی به عنوان راهی برای کنترل آلودگی هوا صحبت شده است. به همین دلیل زمانی که در مورد آلودگی هوا و کم آبی در یک کشور صحبت می شود در اولین گام در مورد ضرورت تعطیلی واحدهای فولادسازی صحبت می شود و ارزش اقتصادی این صنعت برای کشور مورد تردید قرار می گیرد. اما مشکل در جای دیگری نهفته است. بررسی های انجام شده توسط اتحادیه جهانی فولاد نشان می دهد اگر از تکنولوژی های مدرن در صنعت فولاد سازی استفاده شود و واحدهای تولیدی با کارایی پایین مدرنیزه بشود، نه تنها صنعت فولاد سازی آلودگی زیست محیطی ایجاد نمی کند بلکه به دلیل ایجاد یک ماده اولیه صنعتی بسیار ارزشمند برای اقتصاد ارزش افزوده بالایی هم ایجاد میکند و می‌تواند زمینه توسعه اقتصادی و افزایش فرصت‌های شغلی را فراهم کند.
اتحادیه بین المللی آهن و فولاد در گزارشی با عنوان صنعت فولادسازی حامی بزرگ محیط زیست نوشت: فولاد قابل بازیافت‌ترین ماده در جهان است. فولاد و فراورده های فولادی 100 درصد قابل بازیافت هستند و به دلیل ارتقای تکنولوژی تولید فولاد بهره‌وری فرایند تولید افزایش یافته است. در این بخش به اصلی ترین مسایلی که منتقدان صنعت فولاد سازی به آن اشاره می‌کنند و به این دلایل خواستار محدود شدن روند توسعه صنعت فولاد سازی در کشورهای صنعتی می شوند توجه می کنیم و پاسخ این انتقادات را می‌دهیم.
اول:
مصرف آب در صنعت فولاد سازی زیاد است و این صنعت در دنیای امروز که محدودیت منابع آب وجود دارد می تواند بسیار خطر افرین باشد.
در پاسخ به این انتقاد اتحادیه جهانی فولاد نوشت: 90 درصد آابی که در فرایند تولید فولاد استفاده می‌شود دوباره پاکسازی می شود و بعد از سرد شدن به منبع اصلی باز می گردد. بخش اعظم آبی که در این فرایند از بین می رود از طریق تبخیر شدن به جو باز می گردد. از طرف دیگر آبی که بعد از استفاده در صنعت فولادسازی به رودخانه ها باز می گردد اغلب تمیزتر از آبی است که وارد فرایند تولید فولاد شده است. این اطلاعات نشان می دهد که در صورتی که صنعت فولادسازی توسعه یافته باشد و از آخرین تکنولوژی ها در این صنعت استفاده شده باشد آسیبی به منابع آبی وارد نمی کند و محدودیت منابع آب در یک منطقه نمی تواند مانعی در مسیر توسعه صنعت فولاد سازی محسوب شود.
دوم:
صنعت فولاد یک صنعت انرژی بر است و به همین دلیل هزینه تولید فولاد بسیار زیاد است.
در پاسخ به این انتقاد به پیشرفت‌های انجام شده در زمینه تکنولوژی اشاره شده است که باعث شد تا بهره وری مصرف انرزی در این صنعت تنزل یابد. طی پنجاه سال گذشته مصرف انرژی برای تولید یک تن فولاد در دنیا 60 درصد کاهش یافته است که این موفقیت بزرگی برای فعالان این صنعت محسوب می‌شود و با توجه به فعالیت‌های اخیر انتظار می‌رود تا انتهای نیمه اول قرن 21 میلادی مصرف انرژی در صنعت فولاد سازی 15 درصد تنزل یابد.
یکی از مزیتهای مهمی که برای صنعت فولادسازی عنوان می شود نرخ بالای بازیافت آن است. هر ساله 650 میلیون تن فولاد در دنیا بازیافت شده است. از طرف دیگر محصولات صنعت فولاد در تکمیل زیرساخت‌های تولید انرژی های پاک و احیا شدنی در دنیا استفاده می‌شود و بدون فولاد نمی‌توان شاهد توسعه منابع انرژی در دنیا بود.