در حالی که انبارهای شرکت لوله گستر اسفراین به عنوان بزرگ‌ترین قطب تولید "لوله‌های فولادی بدون درز" در کشور٬ پُر از لوله و محصولات تولیدی است٬ شرکت‌های مصرف کننده برای خرید این کالا در مسیر "چین" هستند.
شرکت لوله‌گستر که جزو صنایع مادر و اصلی خراسان شمالی محسوب می‌شود٬ هم‌اکنون بار اصلی تولید یکی از اساسی‌ترین مواد مورد نیاز صنعت نفت را به دوش کشیده و با تولید لوله‌های بدون درز فولادی به قطب این صنعت در ایران تبدیل شده است.
با این حال٬ چند سالی است، مشکلات مالی گریبان‌گیر این صنعت بزرگ شده و هم‌اکنون کالاهای تولید شده در انبارهای شرکت دپو شده است. واگذاری این شرکت به بخش خصوصی مشکلی دیگر را به مشکلات این مجموعه بزرگ اقتصادی افزوده است و عدم توانمندی بخش خصوصی برای در اختیار گرفتن این شرکت و مشکلات اداری پیش‌آمده٬ این کارخانه را با مشکلات اقتصادی درگیر کرده است.
شرکت لوله‌گستر اسفراین یکی از شرکت‌های تحت پوشش سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران (ایدرو) است که به‌عنوان تنها تولیدکننده لوله‌های فولادی بدون درز٬ شامل لوله‌های جداری_مغزی موردنیاز صنایع نفت، گاز و پتروشیمی با هدف رفع نیاز کشور، رشد و توسعه منطقه و هم‌افزایی با شرکت مجتمع صنعتی اسفراین٬ به‌عنوان بزرگ‌ترین تأمین کننده مواد اولیه مورد نیاز در سال 85 احداث شد.
عملیات ساخت ابنیه با زیربنای 124 هزار مترمربع و نصب بیش از 27 هزارو 800 تن ماشین آلات و تجهیزات صنعتی در زمینی به مساحت 210 هکتار در سال 84 خاتمه یافت و پس از راه‌اندازی و انتقال تکنولوژی و دانش‌فنی، در سال 85 با ظرفیت اسمی 100 هزار تن در سال به بهره‌برداری رسید. این شرکت دارای پنج خط تولیدی شامل خط نورد٬ خط عملیات حرارتی٬ خط تکمیلی کیسینگ٬ خط تکمیلی تیوبینگ٬ خط کوپلینگ(اتصالات) بوده و با 642 نفر پرسنل در حال تولید و عرضه محصولات خود (از سایز 1.9 تا 16 اینچ) به بازار مصرف است.
مدیرعامل شرکت لوله گستر اسفراین با اشراف به کاهش چشم‌گیر تولیدات این کارخانه در سال‌های اخیر تاکید کرد: چینی‌ها وارد این بازار شده‌اند و شرکت نفت نیز از ما خرید نمی‌کند. سفارشات شرکت کاهش یافته و اخذ مطالبات نیز از خریداران سخت شده است. این در حالی است که ما بزرگ‌ترین مرکز تولید این کالا در کشور هستیم و با خرید این کالا از شرکت ما٬ هزینه‌های خریداران تا یک سوم کاهش می‌یابد.
نگرانی و بلاتکلیفی کارگران مجتمع
با مطرح شدن بحث واگذاری این شرکت به بخش خصوصی٬ کارگران شرکت نیز دچار مشکلاتی شده‌اند. در حالی که این کارخانه با ظرفیت تولید 70 هزار تن در سال ظرفیت اشتغال‌زایی 700 نفر را به صورت مستقیم در اسفراین و منطقه ایجاد کرده است٬ هم‌اکنون با مشکلات اداری ناشی از واگذاری یا عدم واگذاری به بخش خصوصی دست و پنجه نرم میکند.
به گفته کارگران این کارخانه، این واحد از سال 84 فعالیت تولیدی خود را در زمینه ساخت لوله‌های بدون درز مخصوص چاه‌های نفت و گاز آغاز کرد و بعد چند سال فعالیت با آغاز تحریم‌های کشورهای غربی و افزایش قیمت ارز با کمبود مواد اولیه٬ دچار مشکلاتی شد. طبق اظهارات کارگران؛ پس از آن این کارخانه به‌مدت چهار سا ل بابت رد دیون به سازمان بازنشستگان کشوری واگذار شد و در طول این سال‌ها به دلیل ناتوانی صندوق بازنشستگی در پرداخت هزینه‌های کارخانه دوباره (سال 92) به سازمان گسترش نوسازی صنایع ایران برگشت.
کارگران این واحد تولیدی با اعلام مخالفت واگذاری به بخش خصوصی معتقدند: اگر دولت باید به‌جای واگذاری کارخانه‌هایی همانند لوله‌گستر اسفراین به بخش خصوصی٬ راه واردات محصولاتی که در داخل کشور تولید می‌شوند را مسدود کند، مشکلات این واحد و سایر واحدهای دچار بحران٬ به‌طور کامل رفع می‌شود. در صورت اخذ مطالبات و دیون کارخانه٬ توسط خریداران دولتی٬ مشکلات مالی کارگران نیز حل می‌شود.
انتقاد نماینده ولی‌فقیه در استان از عدم حمایت مسئولان از لوله‌گستر
حجت الاسلام والمسلمین ابوالقاسم یعقوبی در این زمینه اظهار داشت: هم‌اکنون محصولات با ارزشی در صنایع کوچک و بزرگ خراسان شمالی تولید می‌شود که از سوی صنایع پایین دست مورد توجه قرار نمی‌گیرد و با این وضع ادامه کار کارخانه‌های استان با مشکل مواجه است.
وی با اشاره به تولیدات کارخانه فولاد و لوله‌گستر اسفراین افزود: در مجتمع لوله گستر اسفراین٬ لوله‌های بدون درز تولید میکند که در ایران نمونه مشابه ندارد و فقط در این کارخانه تولید می‌شود اما از محصولات این کارخانه حمایتی نمی‌شود. انبار این کارخانه پر از لوله است ولی این لوله‌ها از چین وارد می‌شود.
"فاجعه مدیریت" یعنی خرید کالای خارجی
نماینده ولی فقیه در استان با فاجعه خواندن این موضوع افزود: اینکه کالایی را در ایران و استان خودمان تولید می‌کنیم ولی همان کالا را از چین می‌خریم فاجعه است. فاجعه مدیریتی یعنی استفاده نکردن از تولیدات مرغوب داخلی مدیرت استان باید با حمایت از این صنایع جلوی از بین رفتن صنایع مادر در استان را بگیرد و زمینه استفاده از تولیدات ان‌ها رایاجاد کند.
امام جمعه بجنورد تصریح کرد: این کارخانه و مجموعه فولاد اسفراین با قیمت‌گذاری پایه 110 میلیارد تومان بخش ارزشمندی برای توسعه استان است که نباید درگیر فرایند‌های خصوصی سازی شود. کدام بخش خصوصی می‌تواند مجموعه‌ای به این بزرگی و گران‌قیمتی را در اختیار گرفته و از آن استفاده کند؟ نباید با قوانین و مقررات دست و پاگیر در راه تولیدات این کارخانه‌ها خلل و مشکلی ایجاد شود.
رئیس شورای فرهنگ عمومی استان٬ واسطه ها و دلالان را مهم‌ترین عامل ایجاد مشکل برای تولیدات ملی خواند و افزود: مسئولان مراقب واسطه‌ها و آن‌ها که نان تحریم و واردات رامی‌خورند٬ باشند. اگر از تولیدات ملی حمایت نکنیم٬ همه ضرر می‌کنند. بنا به فرمایش رهبر معظم انقلاب اسلامی٬ واردات کالاهایی که در داخل تولید می‌شود٬ حرام است. در سال اشتغال و تولید باید مسئولان این نام زیبا را اجرایی و عملیاتی کنند.
با تمام این تفاسیر هم‌اینک کارخانه لوله گستر اسفراین به‌عنوان بزرگ‌ترین قطب تولید لوله‌های بدون درز کشور٬ نیازمند توجه بیشتر مسئولان در همه بخش‌هاست. حل مشکلات این کارخانه که بخش بزرگی از آمار کار و شغل استان را بر عهده دارد٬ علاوه بر امیدواری جوانان بومی برای ایجاد اشتغال پایدار و موثر٬ گام مهمی در رونق تولید داخلی است.
شرکت لوله‌گستر که جزو صنایع مادر و اصلی خراسان شمالی محسوب می‌شود٬ هم‌اکنون بار اصلی تولید یکی از اساسی‌ترین مواد مورد نیاز صنعت نفت را به دوش کشیده و با تولید لوله‌های بدون درز فولادی به قطب این صنعت در ایران تبدیل شده است.
با این حال٬ چند سالی است، مشکلات مالی گریبان‌گیر این صنعت بزرگ شده و هم‌اکنون کالاهای تولید شده در انبارهای شرکت دپو شده است. واگذاری این شرکت به بخش خصوصی مشکلی دیگر را به مشکلات این مجموعه بزرگ اقتصادی افزوده است و عدم توانمندی بخش خصوصی برای در اختیار گرفتن این شرکت و مشکلات اداری پیش‌آمده٬ این کارخانه را با مشکلات اقتصادی درگیر کرده است.
شرکت لوله‌گستر اسفراین یکی از شرکت‌های تحت پوشش سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران (ایدرو) است که به‌عنوان تنها تولیدکننده لوله‌های فولادی بدون درز٬ شامل لوله‌های جداری_مغزی موردنیاز صنایع نفت، گاز و پتروشیمی با هدف رفع نیاز کشور، رشد و توسعه منطقه و هم‌افزایی با شرکت مجتمع صنعتی اسفراین٬ به‌عنوان بزرگ‌ترین تأمین کننده مواد اولیه مورد نیاز در سال 85 احداث شد.
عملیات ساخت ابنیه با زیربنای 124 هزار مترمربع و نصب بیش از 27 هزارو 800 تن ماشین آلات و تجهیزات صنعتی در زمینی به مساحت 210 هکتار در سال 84 خاتمه یافت و پس از راه‌اندازی و انتقال تکنولوژی و دانش‌فنی، در سال 85 با ظرفیت اسمی 100 هزار تن در سال به بهره‌برداری رسید. این شرکت دارای پنج خط تولیدی شامل خط نورد٬ خط عملیات حرارتی٬ خط تکمیلی کیسینگ٬ خط تکمیلی تیوبینگ٬ خط کوپلینگ(اتصالات) بوده و با 642 نفر پرسنل در حال تولید و عرضه محصولات خود (از سایز 1.9 تا 16 اینچ) به بازار مصرف است.
مدیرعامل شرکت لوله گستر اسفراین با اشراف به کاهش چشم‌گیر تولیدات این کارخانه در سال‌های اخیر تاکید کرد: چینی‌ها وارد این بازار شده‌اند و شرکت نفت نیز از ما خرید نمی‌کند. سفارشات شرکت کاهش یافته و اخذ مطالبات نیز از خریداران سخت شده است. این در حالی است که ما بزرگ‌ترین مرکز تولید این کالا در کشور هستیم و با خرید این کالا از شرکت ما٬ هزینه‌های خریداران تا یک سوم کاهش می‌یابد.
نگرانی و بلاتکلیفی کارگران مجتمع
با مطرح شدن بحث واگذاری این شرکت به بخش خصوصی٬ کارگران شرکت نیز دچار مشکلاتی شده‌اند. در حالی که این کارخانه با ظرفیت تولید 70 هزار تن در سال ظرفیت اشتغال‌زایی 700 نفر را به صورت مستقیم در اسفراین و منطقه ایجاد کرده است٬ هم‌اکنون با مشکلات اداری ناشی از واگذاری یا عدم واگذاری به بخش خصوصی دست و پنجه نرم میکند.
به گفته کارگران این کارخانه، این واحد از سال 84 فعالیت تولیدی خود را در زمینه ساخت لوله‌های بدون درز مخصوص چاه‌های نفت و گاز آغاز کرد و بعد چند سال فعالیت با آغاز تحریم‌های کشورهای غربی و افزایش قیمت ارز با کمبود مواد اولیه٬ دچار مشکلاتی شد. طبق اظهارات کارگران؛ پس از آن این کارخانه به‌مدت چهار سا ل بابت رد دیون به سازمان بازنشستگان کشوری واگذار شد و در طول این سال‌ها به دلیل ناتوانی صندوق بازنشستگی در پرداخت هزینه‌های کارخانه دوباره (سال 92) به سازمان گسترش نوسازی صنایع ایران برگشت.
کارگران این واحد تولیدی با اعلام مخالفت واگذاری به بخش خصوصی معتقدند: اگر دولت باید به‌جای واگذاری کارخانه‌هایی همانند لوله‌گستر اسفراین به بخش خصوصی٬ راه واردات محصولاتی که در داخل کشور تولید می‌شوند را مسدود کند، مشکلات این واحد و سایر واحدهای دچار بحران٬ به‌طور کامل رفع می‌شود. در صورت اخذ مطالبات و دیون کارخانه٬ توسط خریداران دولتی٬ مشکلات مالی کارگران نیز حل می‌شود.
انتقاد نماینده ولی‌فقیه در استان از عدم حمایت مسئولان از لوله‌گستر
حجت الاسلام والمسلمین ابوالقاسم یعقوبی در این زمینه اظهار داشت: هم‌اکنون محصولات با ارزشی در صنایع کوچک و بزرگ خراسان شمالی تولید می‌شود که از سوی صنایع پایین دست مورد توجه قرار نمی‌گیرد و با این وضع ادامه کار کارخانه‌های استان با مشکل مواجه است.
وی با اشاره به تولیدات کارخانه فولاد و لوله‌گستر اسفراین افزود: در مجتمع لوله گستر اسفراین٬ لوله‌های بدون درز تولید میکند که در ایران نمونه مشابه ندارد و فقط در این کارخانه تولید می‌شود اما از محصولات این کارخانه حمایتی نمی‌شود. انبار این کارخانه پر از لوله است ولی این لوله‌ها از چین وارد می‌شود.
"فاجعه مدیریت" یعنی خرید کالای خارجی
نماینده ولی فقیه در استان با فاجعه خواندن این موضوع افزود: اینکه کالایی را در ایران و استان خودمان تولید می‌کنیم ولی همان کالا را از چین می‌خریم فاجعه است. فاجعه مدیریتی یعنی استفاده نکردن از تولیدات مرغوب داخلی مدیرت استان باید با حمایت از این صنایع جلوی از بین رفتن صنایع مادر در استان را بگیرد و زمینه استفاده از تولیدات ان‌ها رایاجاد کند.
امام جمعه بجنورد تصریح کرد: این کارخانه و مجموعه فولاد اسفراین با قیمت‌گذاری پایه 110 میلیارد تومان بخش ارزشمندی برای توسعه استان است که نباید درگیر فرایند‌های خصوصی سازی شود. کدام بخش خصوصی می‌تواند مجموعه‌ای به این بزرگی و گران‌قیمتی را در اختیار گرفته و از آن استفاده کند؟ نباید با قوانین و مقررات دست و پاگیر در راه تولیدات این کارخانه‌ها خلل و مشکلی ایجاد شود.
رئیس شورای فرهنگ عمومی استان٬ واسطه ها و دلالان را مهم‌ترین عامل ایجاد مشکل برای تولیدات ملی خواند و افزود: مسئولان مراقب واسطه‌ها و آن‌ها که نان تحریم و واردات رامی‌خورند٬ باشند. اگر از تولیدات ملی حمایت نکنیم٬ همه ضرر می‌کنند. بنا به فرمایش رهبر معظم انقلاب اسلامی٬ واردات کالاهایی که در داخل تولید می‌شود٬ حرام است. در سال اشتغال و تولید باید مسئولان این نام زیبا را اجرایی و عملیاتی کنند.
با تمام این تفاسیر هم‌اینک کارخانه لوله گستر اسفراین به‌عنوان بزرگ‌ترین قطب تولید لوله‌های بدون درز کشور٬ نیازمند توجه بیشتر مسئولان در همه بخش‌هاست. حل مشکلات این کارخانه که بخش بزرگی از آمار کار و شغل استان را بر عهده دارد٬ علاوه بر امیدواری جوانان بومی برای ایجاد اشتغال پایدار و موثر٬ گام مهمی در رونق تولید داخلی است.