اتحادیه کارخانه‌های ذوب آهن افغانستان به دولت این کشور هشدار داده که اگر دولت از آنان حمایت نکند، به دلیل مشکلات قادر به رقابت نخواهند بود و ورشکسته خواهند شد.
پرویز خواجه‌زاده، رئیس این اتحادیه گفت: بیشتر کارخانه‌های ذوب آهن در زمان ریاست جمهوری محمد اشرف غنی و تشویق (تلاش) ایشان ایجاد شده ولی دولت او حمایت لازم را از کارخانه‌های ذوب آهن افغانستان نمی‌کند..
وی مشکلات کارخانه‌داران افغانستان را “سیاست دمپینگ” کشورهای همسایه دانست و گفت: دولت باید بر واردات آهن، مالیات را افزایش دهد.
خواجه‌زاده گفت: اکنون در گمرک‌ات افغانستان ارزش یک تن تیرآهن ۳۵۰ دلار نرخ‌گذاری شده درحالیکه قیمت جهانی آن به مراتب بیشتر از آن است.
کارخانه‌های ذوب آهن افغانستان تاکنون از معادن سنگ آهن استفاده نکرده اند و ۹۸ درصد مواد اولیه این کارخانه‌ها بیشتر به ذوب و بازیابی آهن‌های کهنه استوار است. امروز اعضای این اتحادیه از دولت خواستند که در زمینه واگذاری معادن سنگ آهن نیز با آنان همکاری کند.
رئیس اتحادیه کارخانه‌های ذوب آهن افغانستان گفت: دولت قبلا وعده داده بود تا آهن‌های کهنه به کارخانه‌های ذوب آهن داده شود، ولی این کار انجام نشده و آهن کهنه به کشورهای همسایه قاچاق می‌شود. وی مدعی شد: بیشتر این آهن‌ها از دو مرز اسپین بولدک، ولایت قندهار در جنوب و غلام خان در ولایت خوست در جنوب شرق افغانستان به پاکستان صادر می‌شود.
حدود یک سال قبل اشرف غنی در مراسم آغاز به کار یک کارخانه ذوب آهن در کابل وعده داده بود که جلوی قاچاق آهن کهنه به خارج از افغانستان را خواهد گرفت، اما خواجه‌زاده مدعی است که کارخانه‌های ذوب آهن در افغانستان، قادر به دریافت آهن کهنه از ۱۴ ولایت است و از ۲۰ ولایت دیگر این آهن‌ها به کشورهای همسایه قاچاق می‌شود.
وی گفت: کارخانه‌داران ذوب آهن تاکنون ۴۵۰ میلیون دلار در این بخش سرمایه‌گذاری کرده اند که زمینه اشتغال ۱۲ هزار نفر فراهم شده است.
اکنون ۳۸ کارخانه ذوب آهن در سراسر افغانستان فعالیت دارند که روزانه قادر به تولید حدود دو هزار تن انواع آهن هستند. براساس اعلام اتحادیه کارخانه‌های ذوب آهن افغانستان، آنان ۶۰ درصد از نیازمندی افغانستان را تامین می‌کنند.
نبود برق کافی از مشکلات عمده کارخانه داران افغانستان است. اکنون بیشتر از ۷۰ درصد برق مورد نیاز افغانستان وارد می‌شود و در بیشتر شهرک‌های صنعتی این کشور برق جیره بندی است.
صنعت ساختمان سازی از مهمترین بخش‌های اشتغال‌زا در افغانستان محسوب می‌شود ولی این صنعت نیز بیشتر به تولیدات داخلی و واردات آهن از ایران، پاکستان و کشورهای آسیایی میانه وابسته است.
